Donderdag 04februari 2010
Joepie, we zijn niet verloren gereden. De dagtocht naar het Lago Fagnano was super. Op ons gemakje ‘cruisen’ langs de enige baan die er is in Vuurland en nu en dan even stoppen om te genieten van de adembenemende vergezichten. Het azuurblauwe water van het meer is zo mooi, samen met de reflectie van de besneeuwde bergtoppen die je overal kan zien.
Vrijdag 05februari 2010
Lekker uitgeslapen tot 8uur , maken we ons klaar voor een wandeling in het nationaal park van Tierra Del Fuego. De bus komt ons OP TIJD ,jawel,ophalen. Op Tijd, dat is iets waar we hier toch wel verwonderd over zijn. Dit is totaal niet de latijns-Amerikaanse manier die we kennen. Het voelt eerder Europees aan,maar toch hebben ze de relaxte no-stress mentaliteit. We zouden hier wel een voorbeeld kunnen aan nemen.
In het park wagen we ons aan een wandeling van 8km langs de kustlijn die supermooi is. Onze picknickplaats is een pareltje.
Sportief zoals we zijn voelt die 8km eerder 10km aan. We doen er achteraf nog eens een 2tal km bij om tot aan het echte einde van de wereld te komen. Hier stopt namelijk de Ruta3 die van Alaska tot in Ushuaia loopt (-+ 18000 km lang)
Moe maar voldaan keren we terug naar onze Bed and Breakfast.
Zaterdag 06februari 2010
In de voormiddag maken we een kleine trip naar de Martial Gletsjer. Via een toeritische kabellift, een echte TT, bereiken we de voet van de gletsjer. Het weer is ons niet goed gezind waardoor we verkleumd van de kou van de lift stappen. Niet echt geimpressioneerd – wat zijn we al verwende nesten – zwerven we wat rond en keren we snel terug naar beneden.
In de namiddag nemen we het vliegtuig richting El Calafate. In een sympathiek hostal regelen we wat excursies voor de komende dagen en gaan dan lekker gaan eten in La Tablita, een van de vele Parillas die Argentinie rijk is.
Een Parilla betekent vlot vertaald ‘rooster’ of grill. Hier kan je genieten van heerlijk geroosterd vlees(specialiteit lam en steak) wat we dan ook gedaan hebben. We bestellen een portie mix voor 2 en krijgen er een voor een gans leger. 2kg zwaarder strompelen we terug naar het hostal en kruipen vlug in ons bed want we mogen weer uitslapen…
Zondag 07februari 2010
5.45u, Piek,piek,piek,opstaan! We maken ons klaar voor een bezoek aan het Nationaal Park van de Gletsjers. De ijsmassa die hier aanwezig is, is de derde grootste van de wereld , na Groenland en Antartica.
We schepen in op een heuse toeristenboot van wel 500man,allemaal gewapend met een fototoestel en filmcamera. Oh help! De boot brengt ons naar de verschillende gletsjers van het park. De Upsalagletsjer, Spegazzinigletsjer en de meest bekende van allemaal Perito Morenogletsjer.
We varen tussen de enorme ijsblokken van de Upsalagletsjer die recent zijn afgebroken en varen dan de enorme wand van de Spegazzinigletsjer tegemoet,die ongeveer 130meter hoog is. Hier beleven we terug een Waawgevoel! De prachtige natuur laat ons direkt de massa vergeten die constant voor onze lens al trekkend en duwend die ene perfecte foto wil nemen.
Daarna varen we naar de Perito Morenogletsjer waar we een voorproefje krijgen voor wat we morgen zullen zien en beklimmen.
Maandag 08februari 2010
5.45u, de wekker loopt weer af…
We trekken onze stoute schoenen aan voor een sportieve minitrekking op de wand van de Perito Morenogletsjer.
De Perito Moreno is 2km breed en heeft een oppervlakte groter dan de stad Buenos Aires. Hij is vooral bekend omwille van het feit dat hij 1van de weinige gletsjers is die constant in evenwicht blijft. Hij groeit evenveel als dat hij afbrokkelt. Met de opwarming van de aarde een uitzondering.
Hij is ook vooral gekend voor zijn rupturen. Dit verschijnsel komt eens om de zoveel jaar voor wanneer de gletsjer de wand raakt van de berg tegenover hem. Hierdoor kan het water in het aanpalende meer niet meer weg naar zee waardoor het waterpeil van het meer stijgt. Door de constante druk van het water begeeft de gletsjer na een tijdje. Hierdoor wordt een ruptuur veroorzaakt of een breuk zodat het water weer vrij naar de zee kan stromen.
Tot hier de technische uitleg (dank u David)….
Met spijkerschoenen aan onze voeten starten we de klim op de flank van de gletsjer. 2uur lang banen we ons een weg op het ijs. Deze tocht leidt ons langs prachtige ijsvlaktes en azuurblauwe lagunes met water. Deze zijn zo blauw door de weerkaatsing van het licht. Dit is 1van onze hoogtepunten van de reis tot nu toe. We krijgen er nog kippevel van. Wat kan de natuur toch mooi zijn….
Als kers op de taart krijgen we op het einde van de tocht een scotch-on-the-real-perito moreno-rocks. David laat het hem smaken.
Na een unieke picknick met zicht op Perito Moreno voert de boot ons nog naar een viewpoint waar we de gletsjer in zijn geheel te zien en te horen krijgen.
Te horen?? Nu en dan breken enorme ijsbrokken van de ijsmuur. Eerst hoor je een luid gekraak, dan vlug zoeken waar die krak vandaan komt en dan dondert er een ijsbrok naar beneden. Het is een immens lawaai. We hebben geprobeerd om dit op foto vast te leggen maar het spektakel heeft ons zo bekoord dat we het beter live wilden volgen dan door een klein lensje. Jullie zullen zelf eens tot hier moeten komen om het met jullie eigen ogen te zien.
Nu wordt het tijd om terug in bed te kruipen. Morgen is het weer vroeg dag. We gaan richting El Chalten waar Fitz Roy op ons wacht…
Wordt vervolgd…
