Zondag 11 september

Ok, we hebben een auto, alleen, we kunnen hem niet betalen. Terwijl we geduldig afwachten tot het geld via de internationale overschrijving op onze Australische rekening verschijnt, proberen we ons een beetje bezig te houden en schuimen we alweer de prikborden in de hostels af. Dit keer op zoek naar kampeergerief.
We maken vandaag 2 afspraken met backpackers. De ene verkoopt een matras en startkabels (die we hopelijk niet nodig zullen hebben) en de andere een tent. In de supermarkt gaan we opbergdozen halen, handdoeken, een wasbassintje, kussens en nog wat kleine dingen voor “onzen uitzet”. We proberen verschillende prijzen van winkels te vergelijken, want ja, we kunnen natuurlijk niet alles meenemen naar huis, dus het goedkoopste is het beste.

Maandag 12 september

Aangezien de internationale overschrijving niet op zaterdag kon gedaan worden via de bank (dit omdat het een niet-Europese overschrijving is en dit manueel moet gebeuren), zal de betaling pas vandaag kunnen uitgevoerd worden. Dit neemt vervolgens een paar dagen in beslag (3 à 4) tot beide banken hun akkoord kunnen geven om het geld te laten transfereren. Met deze informatie in het achterhoofd beginnen we een andere oplossing te zoeken om geld sneller beschikbaar te hebben voor de betaling van de wagen. Hoe sneller we de wagen hebben, hoe sneller we de auto kunnen ombouwen en hoe minder overnachtingen we nog extra moeten voorzien in het hotel. Eens we de auto hebben, kunnen we dan ook naar een camping rijden, daar onze tent opslaan en besparen we geld uit voor extra overnachtingen op hotel. We hebben ook een beetje schrik dat die jongen zijn auto ondertussen zou verkopen aan iemand die wel direct het geld kan geven.

We trekken naar de bank en hopen via het loket een groter bedrag te kunnen afhalen dan uit het geldautomaat. Alles blijkt goed te verlopen tot de mevrouw een melding van ‘unsufficient funds’ op haar scherm krijgt. Ohoh, na een check van onze rekeningen via netbanking of we nog genoeg geld hebben, kunnen we ineens met al onze kaarten geen geld meer afhalen via de bankautomaten. Zelfs niet voor een klein bedragje. lap zeg. Wellicht hebben we een te groot bedrag proberen af te halen via het bankfiliaal, waardoor dit verdacht leek en onze kredietkaarten geblokkeerd werden. We hebben wel nog wat cash geld om een paar dagen verder te kunnen.

Hier zitten we dan, in Darwin, op hotel, met weinig beschikbaar geld. Gelukkig zijn er nog Chocotoffs (dank u Katia en Tom) en ne pot Nutella. We horen er een paar denken: die 2 hinder, waren ze niet beter thuisgebleven???, waarom da zo ver gaan zoeken, allee, hier in België ist toch ook goe??? 😉 We blijven positief denken en zoeken een andere oplossing.

Het nieuwe plan is Western Union. Daarmee kan in een postkantoor cash geld getransfereerd worden, zodat dit reeds binnen het halfuur beschikbaar is in Australië. Daar zijn wel vrij hoge kosten aan verbonden, maar als we de extra hotelovernachtingen rekenen die we zo kunnen uitsparen, dan kunnen we beter overwegen om deze kost te betalen. De moeder van David past haar planning van de dag aan en regelt dit vandaag voor ons. Wegens het uurverschil van 7,5uur (De Post sluit hier als jullie in België opstaan), kunnen we pas morgen het geld ophalen in het postkantoor van Darwin.

Dinsdag 13 september

In de morgen gaan we naar het Postkantoor. De Western Union transfer is gelukt, maar nu blijkt dat het postkantoor niet genoeg cash in huis heeft om het ons uit te betalen. We laten ons telefoonnummer achter en doden onze tijd met de was. Met de hoeveelheid kledij dat we meehebben, zullen we ongeveer om de week onze was moeten doen. Tegen de middag nemen we nog eens polshoogte bij de post of er dan reeds genoeg geld aanwezig is om ons uit te betalen. Dit blijkt zo te zijn.

De loketbediende is wel een goedje. Voor het volledige postkantoor begint ze het geld luidop te tellen. Op het einde van de rit zegt ze nog tegen ons: good luck, be careful, don’t get mugged! Ja, op die manier waren we natuurlijk wel erg op ons gemak op straat met al dat geld op zak.

Ondertussen weten we ook dat onze kredietkaarten maar een max afhaalbedrag van 600 Euro per 4 dagen aankunnen (vandaar dat al onze kaarten geblokkeerd waren natuurlijk) en de Maestro-kaart zou nu ook in orde moeten zijn.

Joepie, we hebben het geld en kunnen eindelijk de auto kopen. Hiervoor moeten, uiteraard, terug administratieve regelingen getroffen worden.
Eerst moet de auto van eigenaar veranderen via de MVR (Motor vehicule registration), een beetje zoals de keuring bij ons. Daar krijgen we een papier onder ons neus geschoven dat we nog paperassen nodig hebben van de bank. Terug naar de bank dus. Een goed uur later staan we terug bij de MVR, waar ze ons doodleuk melden dat we ook nog een bankkaart van een Australische rekening moeten kunnen voorleggen. Deze kaart is nog onderweg met de Post, dus zullen we weer een beetje geduld moeten hebben. Volgens onze bank zou die morgen moeten aankomen.

We hebben de auto, dus we rijden goedgezind terug naar het hotel. ‘Links rijden David, links’. ‘oei, da zijn de ruitenwissers in plaats van de richtingaanwijzers…’ Het stuur aan de rechterkant en het links rijden zal toch beetje wennen worden in het begin, maar hier in Australië zijn ze er precies op voorbereid. Overal zie je bordjes staan, ‘keep left’ om de bestuurders eraan te herinneren.

Morgen dus hopen op onze bankkaarten voor de registratie en dan kunnen we terug verder. Alleszins zal David al beginnen bricoleren en ikke assisteren.

wordt vervolgd…