Blog van Griet en David

Woensdag 14 september 2011

Deze morgen, ons eerste werk, gaan naar de Post. Daar melden ze ons dat er geen post is voor ons. Geen autoregistratie dus vandaag op onze naam. Want geen bankkaarten, geen registratie.
We maken ons nuttig, vooral David dan, en rijden naar Bunnings (de plaatselijke Gamma, alleen 3 keer zo groot). Daar kopen we een elektrische schroevendraaier en wat hout en vijzen, we laten wat planken versnijden en het bed kan worden ineengeknutseld. Dit allemaal gewoon op de parking van de winkel, wat soms rare blikken oplevert. Enkele uren en massa’s zweet later is het bed klaar! Dit in temperaturen van boven de 30 graden, maar we hebben een bed. The car has been pimped.
We slapen nog een laatste keer in het hotel om dan morgen met de auto en ons tentje te verhuizen naar een camping. Dit zal ons een paar euro’s schelen en het avontuur kan beginnen.

Donderdag 15september 2011

Vandaag nog altijd geen bankkaart bij de Post, dus moeten we op zoek gaan naar een andere oplossing, again… We bekijken het papier van de registratie en zien dat we dus volgende zaken nodig hebben: Een document van de bank om te bewijzen dat we hier een bankrekening hebben, een internationaal paspoort, ons Belgisch rijbewijs (Internationaal rijbewijs had hier geen enkele waarde), en een bankkaart dus.
Tot ik plots zie dat je ook de registratie kan doen met een Medicare kaart ipv een bankkaart. Medicare is de mutualiteit van Australië. Bepaalde landen, waaronder ook België, kunnen gratis medische bijstand krijgen hier in Australië. Ik had dat toevallig ergens gelezen, dus we zouden op die manier de registratie van de auto in orde kunnen krijgen. Bij Medicare moet je echter jouw kaart van de mutualiteit kunnen voorleggen. (Eurocross kaartje). Volgens de vervaldatum dat daar op staat, geeft Medicare dan medische bijstand. We krijgen een voorlopige Medicarekaart en gaan zo terug naar de MVR. Joepie, de voorlopige kaart blijkt voldoende en we kunnen de auto eindelijk op onze naam laten zetten.

Blijkbaar zijn het niet enkel de Belgen die graag de trucken van de foor bovenhalen om minder belastingen te moeten betalen, maar ook Australiërs kennen er wat van. De jongen die ons de auto verkoopt stelt zelf voor om de prijs van de wagen op het verkoopformulier te verminderen zodat we minder registratiekosten moeten betalen. Deze kosten worden namelijk berekend op 3% van het totale verkoopbedrag. Handige tip die ons toch wat dollars bespaard heeft.

Met een registratie in de hand, kunnen we ook de verzekering gaan regelen. Hiervoor gaan we naar Travellers Autobarn. Zij kunnen namelijk een verzekering afsluiten voor ons voor een duur van 6 maanden. Anderen zoals Commonwealth en Tio wilden dit niet doen, 1cover was ook nog een optie, maar die hadden dan een te hoge franchise. Travellers Autobarn is een iets duurdere optie, maar die werken zonder franchise voor bestuurders boven de 22 jaar. De man, die de verzekering voor ons opmaakte, keek maar een beetje raar toen ik de voorwaarden (de kleine lettertjes dus) opvroeg. Are you sure that you want to read all this? Wat ben ik toch flink gebrainwasht als het over verzekeringen gaat 😉

Na een snelle check via netbanking van onze Australische rekening zien we dat het geld er op staat. Nu kunnen we geld van onze Australische rekening halen, maar ja, zonder bankkaart kunnen we er nog niet te veel mee aanvangen natuurlijk. We moeten dus altijd de openingsuren van de bank afwachten om aan het loket geld af te halen.

Eindelijk zijn we verlost van al die administratieve rompslomp en kunnen we naar de camping rijden om daar een rustig plekje te zoeken. Onze eerste nacht in Australië in ons tentje, spannend.

Vrijdag 16september 2011

Goeiemorgen morgen, goeiedag. yes, we leven nog en zijn niet opgegeten door alle rare beesten die hier rondlopen. Gelukkig vertelt onze buurman (sympathieke kerel die ons spontaan een koffie aanbiedt) dat er in Australië geen enkel beest leeft dat zelf de tent zou gaan aanvallen, behalve dan misschien een krokodil als je te dicht tegen een meertje of riviertje zou slapen. Weeral iets waar we ons geen zorgen hoeven over te maken se 🙂

Vandaag is shoppingdag. We rijden van campingwinkel (Mitchell’s en BCF), naar gespecialiseerde winkel voor 4×4 toebehoren (Supercheap Auto), naar winkels met 2de handsspullen (Salvos)
Dat we nood hadden aan een beetje basis kampeergerief was duidelijk toen we eens rondkeken op onze camping. Daar vallen we toch op tussen al die uitgebouwde campingcars met alle mogelijke opties die je kunt bedenken. Dit is wel duidelijk geen backpackers camping, maar wij beschouwen dit eerder als een overgangscamping om op ons gemak te wennen aan het kampeerleven. Als je weet dat 4 dagen Werchter onze langste campeerervaring is, dan weet je wel genoeg.

Deze dag doen we ook nog als laatste een supermarkt aan. Hier verkennen we alle mogelijk eten in blik. We hebben namelijk geen frigo en moeten proberen om toch zoveel mogelijk eten mee te kunnen nemen dat niet snel vervalt. Tonijn in blik, zalm in blik, erwtjes, voorgeprepareerde noodles, spaghettislierten, … David wou ook nog vlees in blik, (precies hondebrokken), maar dat vond ik er toch een beetje over.

Zaterdag 17september 2011

Gisteren inkopen, vandaag verkopen. We hebben nog wat gerief in overschot dat we bij de auto gekregen hebben. We kunnen dit niet gebruiken dus laten we eens horen of er niemand geïnteresseerd is om dit op te kopen. We hadden ons laten vertellen dat ze hier winkels hebben die nog bruikbaar gerief ‘opkopen’. Deze ‘cashconverters’ kopen het gerief van ons op voor een appel en een ei, maar ondertussen zijn we er toch vanaf (het was toch maar brol dat we niet gingen gebruiken).

We maken ook nog een afspraak bij de garagist om onze auto in orde te stellen vooraleer we dan effectief weg zijn. Deze kan pas donderdag het groot onderhoud doen, waardoor we beslissen om ondertussen het nationaal park Kakadu te bezoeken.

Morgenvroeg willen we zo snel mogelijk vertrekken, dus we ruimen de tent op en proberen ons autobed uit…