Blog van Griet en David

Woensdag 9 november 2011

Vandaag rijden we richting Perth. Tis een beetje raar, maar we hadden zo allebei het gevoel, ja, we hebben het gehaald tot in Perth. Precies of Perth een mijlpaal was om te bereiken in dit deel van de reis.
Perth is een stad van anderhalf miljoen inwoners, dus dit is de grootste stad die we tot nu toe tegengekomen zijn. Na al die afgelegen kleine gehuchtjes is dit wel weer eens iets anders en is het concentreren geblazen tijdens het rijden met het vele verkeer. Onze eerste indruk is dat Perth wel heel veel groen heeft. Dit zorgt er voor dat je niet echt het gevoel krijgt van in een grootstad te zijn. Volgens de Lonely Planet vinden de Australiërs Perth de mooiste stad, wij begrijpen waarom met al dat groen.

We zoeken zorgvuldig een camping uit, want hier gaat alles heel duur zijn en volgens ons besparingsplan moeten we nu proberen om onder een bepaald budget per dag te blijven (zonder verlies van plezier en uitjes natuurlijk ;-)) Ik bedacht me ineens dat ik voor deze reis eens een hele namiddag bezig geweest ben met het invullen van een reisagenten ‘aussie specialist cursus’. Na deze cursus had ik zitten kijken welke kortingen we allemaal konden genieten, maar ik zag dat dit op hele dure hotels en tours was, dus ik had daar verder niet veel aandacht meer aan gegeven. Sindsdien moet er blijkbaar een aanpassing gebeurd zijn aan het programma, want ineens zie ik dat we in een bepaalde campingketen 50% korting kunnen krijgen per nacht. 2 nachten voor de prijs van 1, dat laten we niet zomaar schieten en checken daar dus in.

Op de camping, zetten we ons tentje op en houden we een kuisdagje. De auto en al onze kleren krijgen een wasbeurt en terwijl de was aan het drogen is, gaan we op zoek naar een garagist die ons kan helpen voor een groot onderhoud van de auto.(pff, weer kosten aan de auto, maar dat moet nu eenmaal gebeuren he) Elke keer krijgen we te horen dat dit pas ergens volgende week kan. We zijn echter niet van plan om zo lang hier te blijven, dus dokteren we een ander plan uit. We bellen een garage op in een stadje een paar honderd kilometer verder. Hij kan het onderhoud maandag doen. Zo kunnen we verder reizen en moeten we zien dat we tegen maandag daar zijn.

Oké, dat is dan ook weer geregeld. Nu puzzelen we uit wat we zoal in Perth kunnen doen. Het is ondertussen al avond en we hebben wel eens zin om iets te doen in de stad. We zien dat er een Belgium Beer Café is, dus dat moeten we toch zeker uitproberen. David krijgt het water al in de mond als zijn La Choufke geserveerd wordt en ik bestel een gewone stella. Ik ben nu niet zo een bierliefhebber, maar een Belgisch fris pintje dat smaakt me toch wel. Dit moet ook wel smaken, want de prijs van 21 dollar voor de 2 drankjes is wel de moeite. Snel zat worden van een paar goedkope pinten zit er hier niet in 🙂 dus drinken we het maar op ons gemak uit, genietend van elke slok. De bar zelf doet ons denken aan een echte Brusselse bruine kroeg. We hebben daarom het vermoeden dat de uitbater een ‘Bruusseleir’ is. Terwijl we onze peperdure Stella en Choufke uitdrinken, kijken Boudewijn en Fabiola toe en zien dat het goed is.

Donderdag 10 november 2011

Deze ochtend bezoeken we naar het schijnt 1 van de betere attracties van Perth. Het AQWA oftewel het ‘Aquarium of Western Australia’. De weg ernaartoe is ook al een attractie op zijn eigen. We rijden langs de kust ‘boulevard’, waar menig – m’a tu vu – volkje hun workout komt doen. Al joggend en met de neus in de lucht genieten ze maar al te graag van de aandacht van de voorbijrijdende auto’s. Dit is echter niet de enige bezienswaardigheid. Villa naast villa die alsmaar groter worden naarmate je dichter bij de haven komt, zijn ook wel de moeite. Je zou denken dat je hier in Malibu rijdt.

Het Aquarium van West-Australië is effectief een pareltje. Afgezien van de honderd kwelende schoolkinderen op zoek naar Nemo, hebben we enorm veel soorten vis gezien met bijhorende uitleg. Als je duikt zie je de vissen wel, maar je weet begot niet hoe die vis nu noemt, of die nu giftig is,… maar nu weten we dat dus wel. Ze hebben ook een zeer groot aquarium waar een lange glazen tunnel doorloopt waar je door kan lopen voor het bekijken van de verschillende soorten vissen en haaien.

Onze namiddag vullen we met een relaxnamiddag (reizen kan toch zo vermoeiend zijn) in het grootste park van Perth, het Kings Park. Daar placeren we ons op een handdoek om naar de voorbij passerende mensen te kijken, met op de achtergrond het zicht van de moderne skyline van Perth.

Na al dat relaxen, moeten we toch nog eens iets actief doen, niewaar? We zetten koers richting het uitgaansleven in Northbridge. In de hipste club van Perth, The Deen, is er die avond een zaal met salsa. We kijken eerst hoe beginners hun eerste salsalessen krijgen. Na de lessen is het dan tijd voor vrij dansen. Het valt op dat wij de enigen zijn die Cubaanse salsa dansen tussen al de LA’ers (andere dansstijl van salsa, wij verkopen zoveel show niet). Wat was dat lang geleden. Onze salsapasjes zijn weer opgefrist (joepie!), dus we kruipen moe maar voldaan ons tentje in.

Vrijdag 11 november 2011

Remembrance day (wapenstilstand). Hier in Perth verwonderlijk genoeg niet veel van te merken. Buiten een paar winkels en bezienswaardigheden die vroeger sluiten, is dit geen officiële feestdag. Na het uitchecken op de camping, gaan we terug Perth stad om een bezoek te brengen aan de Swan Bell Tower, gelegen aan de Swan Rivier. Dit gebouw huisvest 18 klokken, waarvan 12 originele klokken van de St-Martins-in-the-Field kerk te London. jawel, die kerk in Londen aan de Covent Gardens :-). De UK heeft deze klokken geschonken aan Australië ergens in de jaren ’80 en het duurde tot de eeuwwisseling eer ze een definitief onderkomen kregen. Via het ‘Millenium Project’ is hier schot in de zaak gekomen en werd een architect aangesteld die de Swan tower moest bouwen. De architect van dit gebouw heeft zich duidelijk laten inspireren door een zwaan en de vele boten die hier passeren in de baai.
Elke dag worden deze klokken geluid op een vast uur, alsook bij speciale gelegenheden (je kan hier zelfs in de toren trouwen!), het lijkt een beetje op de beiaard bij ons. Er krijgt juist een groep een rondleiding en we sluiten ons ‘stilletjes’ aan waardoor we ineens deel uitmaken van de groep (groepscrashers noemen we onszelf). Hierdoor komen we in de demonstratiezaal waar we uitleg krijgen over het luiden van de klokken. Nadien is het tijd om het zelf eens uit te proberen. boing boing boing.

Na het torenbezoek genieten we nog van onze pic-nic in Kings Park alvorens we doorrijden naar Fremantle, een kuststadje op 30 minuutjes van Perth.

Zaterdag 12 november 2011

Deze ochtend parkeren we onze auto aan de Fishing boat harbour om die daar een hele dag te laten staan. In het stadje flaneren we door de gezellige straatjes en gaan de Fremantle Market binnen. Dit is een overdekte markt met eetstalletjes, een massagehoek, snoep en vele hebbedingetjes. We begrijpen waarom dit een plek is waar veel Perthenaren het weekend doorbrengen om tot rust te komen.

Na de markt komen we aan de gevangenis van Fremantle. Deze gevangenis was in dienst van 1855 tot in 1991 en werd juist opgenomen op de Werelderfgoedlijst. Ze zijn daar terecht fier op want dit wil zeggen dat deze gevangenis niet kan platgegooid worden of een andere functie kan krijgen. Zo blijft ze bestaan om generaties lang te kunnen tonen hoe de leefomstandigheden hier waren.

We boeken 2 toers hier van telkens een uur en een kwart in en rond de gevangenis.
De eerste toer heet de ‘doing time tour’. Via anekdotes en verhalen krijgen we zicht over hoe het leven hier was in de gevangenis. Deze is trouwens gebouwd door de gevangenen zelf indertijd met stenen die ze zelf moesten uitkappen. We zien ook een evolutie van de cellen. De eerste cellen, die hier gebouwd zijn, waren piepklein (1,2 meter op 2,1 meter). Enkel een hangmat en een uitklapbaar tafeltje kon er binnen. brrr, niet voor claustrofobische mensen. De regering heeft dan op een gegeven moment beslist dat dit niet meer kon en daardoor hebben ze telkens een muur tussen 2 cellen verwijderd waardoor deze dubbel zo groot (nog altijd klein) werden. Op het einde van de toer komen we nog in de executieruimte, waar tot 1965 doodstraffen door ophanging uitgevoerd werden.

De tweede toer: ‘de great escapes’ gaat over de vele legendarische ontsnappingspogingen die hier gepleegd zijn. Er is er eentje kunnen ontsnappen toen hij werk moest doen op het binnenplein. Terwijl zijn bewaker in zijn gazet zat te lezen, was de gevangene gewoon een gat aan het graven door de muur. 2 jaar is hij op vrije voeten geweest toen hij door een stom toeval later weer opgepakt werd.

Na deze hele interessante uiteenzetting (een echte aanrader) trakteren we ons op een fris pintje in de lokale brouwerij van ‘Little creatures’. Schol!

Zondag 13 november 2011

Vandaag op het programma staat een bezoek aan het maritieme museum in Fremantle. Persoonlijk vond ik dit niet zo interessant, maar David doet er langer over terwijl ik intussen geniet van een overheerlijke Latté. Om 12.30 is het dan tijd voor onze toer door een echte onderzeeër. David zijn oogskes glunderen en ik zit gans de tijd met het liedje ‘We all live in a Yellow Submarine…’ in mijn hoofd. De HMAS Ovens heeft 28jaar trouw dienst gedaan voor de Australische Marine tijdens de Koude Oorlog. Toen de boot versleten was, werd deze uit roulatie gehaald en geschonken aan het Maritiem Museum van Fremantle. De rondleiding start in de voorste torpedoruimte, waar we uitleg krijgen van een veteraan die hier nog dienst op gedaan heeft. Hij legt ook uit dat het sonargeluid dat we allemaal horen in de ‘hollywood’ films niet waarheidsgetrouw is, want een onderzeeër moet zo stil mogelijk zijn om de vijand niet aan te trekken. ‘Silence is gold’ is dan ook het motto van onderzeeërs. We lopen de hele boot af op het bovendek en passeren de slaapcabines, de keuken, de controleruimte met de periscoop en zo tot op het einde waar we de dieselmotors te zien krijgen. Afgezien van de moempelende gids die we niet zo goed verstonden, vonden we dit een geslaagde rondleiding. (vooral David dan hihi)

Dit was het dan ons bezoek aan Fremantle. Nu zetten we koers richting Zuiden van West – Australië, op zoek naar nieuwe avonturen.