Blog van Griet en David

Dinsdag 20 december 2011

Normaal stond gisteren de start van The Great Ocean Road al op het programma, maar we zijn blij dat we niet vertrokken zijn want het heeft die dag gans de tijd geregend. Vandaag worden we gelukkig wakker met een zonnetje die zich hier en daar eens door de wolken wringt, we hebben dus goed gegokt om te wachten. The Great Ocean Road strekt zich uit van Warrnambool tot aan Torquay, zo een 260km lang. Het is onmogelijk om de weg in 1 dag te doen, want langs de weg zijn er talrijke bezienswaardigheden met de ene lookout na de andere die meer dan de moeite waard zijn.

De eerste afslag is de Bay of islands, waar we direct kennismaken met de schoonheid van de natuur die deze route ons zal aanbieden. In zee staan allemaal kleine eilandjes die gevormd zijn door jarenlange erosie van de poreuze kalksteen. We nemen onze tijd en bekijken de eilandjes vanuit de verschillende uitzichtpunten die er zijn. We maken hier ook al onmiddellijk kennis met de medetoeristen, die we de hele weg zullen tegenkomen. Dat dit een supertoeristische weg is, is eraan te zien, want het is precies een karavaan van auto’s die hetzelfde parcours afleggen.

Zoals we van Australië ondertussen al gewend zijn, verraadt elke naam van de bezienswaardigheid al ongeveer wat het zal worden, zo hebben we de grotto (een grot), the Arch (de boog) en bij de London Bridge is dit weer niet anders. Deze rots was een brug met 2 bogen, met de nadruk op WAS, want in 1990 is hier een deel van ingestort, waardoor er nu nog maar een stuk te zien is van de oorspronkelijke brug. Dit is wel het bijzondere aan de Great Ocean Road, door de broze ondergrond van de rotsen verandert het landschap hier telkens weer opnieuw. Nieuwe rotsformaties worden gevormd door erosie en andere verdwijnen voorgoed in zee.

Wanneer we bij Loch Ard Gorge komen, bemerken we nog eens des te meer hoe toeristisch de weg is. Helicopters vliegen af en aan, bussen dumpen al hun passagiers en zo is het over de koppen lopen om toch maar een mooie foto te kunnen nemen. Het is wel eens leuk om de mensen te observeren en er mee te lachen. Zo zien we een oud vrouwtje met een wegwerpcamera (echt waar, nog zo een ding waar je aan het wieleke moet draaien voor de film voort te spoelen), Aziaten die hun niet kunnen kleden en die zelfs foto’s nemen van gewoon een zitbank!? Voor ons is het echter niet moeilijk om te kiezen waar we een foto van willen, want de omgeving is hier echt prachtig. We wandelen alle wandelpaadjes af en zijn daar zeker 2 uur mee zoet. We krijgen zelfs een ‘echidna’, een soort egel/mol, te zien die met zijn neus naarstig op zoek is naar mieren en termieten.
Als kers op de taart dalen we af in de Loch Ard Gorge en komen zo te weten dat de Loch Ard de naam van een boot is die hier gezonken is. 2 overlevenden, Tom en Eva, spoelden hier aan in de kloof. Wanneer ze gered werden, hoopte de pers dat hier een liefdesverhaal uit zou volgen, maar Eva zag Tom niet zitten en keerde snel terug naar haar geboorteland, Engeland. Zo zie je maar, niet alle verhaaltjes eindigen met… en ze leefden nog lang en gelukkig.

Tegen het einde van de dag komen we aan op de plaats waar veel heisa rond gemaakt wordt, de 12 Apostelen. Het behoort dan ook tot 1 van de gekendste zichten van Australië. Je kan wel maar een foto nemen van 6 uit de zee oprijzende rotsen, de andere 6 staan hier en daar wat verspreid over de kustlijn. Het is een heel mooi zicht, maar wij vonden Loch Ard Gorge toch meer de moeite, aangezien we hier op een flut rond zijn.

De kampingplaatsen langs The Great Ocean Road zijn dun bezaaid, dus we zijn bijlange niet de enigen die de avond gratis kamperen op de Johanna Beach campground.

Woensdag 21 december 2011

Met de grootste bezienswaardigheden van The Great Ocean Road achter ons, kronkelt de weg een hele tijd door heuvelrijk landschap en bossen van het Great Otway National Park. We nemen de afslag naar de vuurtoren op Cape Otway aangezien de weg gekend is voor de vele koala’s die je er kan spotten. We stoppen opnieuw om de zoveel keer om de ene koala na de andere te bekijken. Je hoeft niet lang te zoeken om te weten waar ze zitten want vaak zijn er al 3 wagens gestopt en zie je de mensen wild te keer gaan met hun camera’s met te korte zoom.

Plots komen we in een file van wagens te staan en zien we een koala-beer de weg oversteken. Iedereen stormt daar naartoe alsof er een filmster over de weg loopt. Het beestje zal zeker wel spijt gehad hebben dat hij overdag ineens zin had in een andere lekkere eucalyptusboom. Het eindpunt van de weg, de vuurtoren van Cape Otway, vonden we zeker niet de moeite aangezien je vanuit de lookout bijna een telelens nodig had om hem te kunnen zien. Een veel te dure toegangspas kopen om hem toch maar te kunnen bezoeken vonden we er toch wel een beetje over.

Eens voorbij het stadje Apollo Bay kronkelt The Great Ocean Road verder met aan de ene kant hoge rotskliffen en de andere kant de zee. De attracties onderweg zijn hier minder, maar de weg op zijn eigen is hier de grote bezienswaardigheid.

Wanneer we bijna in Melbourne toekomen, slapen we gelijk echte truckchauffeurs op de parking van een tankstation langs de autostrade.