Blog van Griet en David

Zaterdag 31 december 2011

De afstanden in Tasmanië zijn niet lang in kilometers, maar door de bergrijke omgeving doe je heel lang over de afgelegde weg. We hadden gisteren de afstand wat verkeerd ingeschat en kwamen daardoor te laat voor een bezoek aan de Hasting Caves en Thermal Springs. Wat zeg je daar? Thermal Springs, dat mogen we niet missen, dus moet de planning maar aangepast worden zodat we dit deze voormiddag kunnen doen. We krijgen eerst een rondleiding doorheen de grotten, zogezegd de grootste van het zuidelijk halfrond (of is het misschien wel de grootste DOLOMIETEN grot van het halfrond). Nu ja, de Australiërs zijn hier wel snel om de stempel ‘grootste van…’ te geven, want zo groot vinden we ze eigenlijk niet. De grotten van ons eigenste bodem (die van Hann), die we tot vervelens toe al bezocht hebben, zijn zeker groter. Toch laten we de gids haar zegje doen over de stalactieten en stalagmieten om zo te kunnen genieten van de eigenlijk wel zeer mooie grotten. Daarna is het tijd om in het 28 graden warme water te springen van de Thermal springs. Met het zonnetje uit is dit echt super.

Het is vandaag 31 december en dat betekent natuurlijk Oudejaar. We laten ons dan ook eens goed gaan bij de inkopen voor het feestmaal van deze avond. We rijden een hele tijd om uiteindelijk een rustig plekje te vinden op de campground aan de Scotts Peak Dam van Lake Pedder. Hier temidden van werelderfgoed-gebied en in ‘The middle of nowhere’, zullen we de overgang naar het nieuwe jaar vieren. De ploffertjes, die we gekocht hebben, laten we schoon in de verpakking als we zien dat de mede-kampgenoten er een rustige avond van willen maken, het enige dat ploft is de kurk van onze schuimwijn. We houden de traditie hoog en zetten de Ipod aan met onze eigen ‘Tijdloze 100’ lijst. Op 1 dit jaar staat Pink Floyd met ‘Shine On You Crazy Diamond’, meer dan 13 minuten van zalige muziek. Om middernacht vliegt de 2de kurk in de lucht en toosten we op het nieuwe jaar. Het filmpje waarbij Nona haar Nieuwjaarsbrief voorleest wordt opgezet en meter Griet pinkt direct een traantje weg bij het horen van ‘liefste meter’. Bij deze willen we jullie ook van harte het beste toewensen voor het jaar 2012 en moge al jullie wensen uitkomen.

Zondag 1 januari 2012

Van het ‘zware feest’ gisteren moeten we even bekomen :-), dus slapen we eens lekker lang uit. Het is dan al weer middag wanneer we onze reis verder zetten. We brengen nog een bezoek aan de verschillende dammen die het Lake Pedder en Lake Gordon afdammen zodat deze dienst doen als waterbekken voor het opwekken van elektriciteit. De Gordon dam is meteen de grootste van Australië en deze keer geloven we deze uitdrukking, want met een hoogte van 140 meter is hij echt wel zeer indrukwekkend. Toen al deze dammen gebouwd werden begin jaren 70 was het onder water zetten van dit grote gebied een zeer controversieel project. Zelfs nu gaan er nog stemmen op om het huidige Lake Pedder te laten leeglopen zodat het meer terug naar zijn oude omvang terugkeert. Met het opwekken van 20% van de Tasmaanse elektriciteit lijkt dit echter niet snel te gebeuren. Wij kunnen de kunstmatige meren echter wel appreciëren want de natuur is hier echt mooi en zelfs de enige asfalt weg in deze wildernis is een pareltje. We vinden dat hij wel kan opboksen tegen die andere mooie weg, The Great Ocean Road.

In de namiddag brengt de weg ons tot bij het Mount Field National Park waar we een bezoek brengen aan de Russell Falls. Na een kleine wandeling krijgen we een mooi zicht op de watervallen temidden van een oerwoud. Daarna springen we terug in onze wagen om naar de andere attractie van het park te gaan, Lake Dobson. Volgens ons is het de omweg diep in de bergen niet echt waard, maar misschien komt dit omdat we uitgewandeld zijn en geen goesting hebben om rond het meer te wandelen.