Blog van Griet en David

Vrijdag 6 januari 2012

Tijdens ons reisje in Tasmanië merkten we dat de auto nogal overhelde in de scherpe bochten die we daar moesten nemen. Conclusie: De achterste schokdempers zaten erdoor, waardoor we vandaag opnieuw in Melbourne in de garage staan. We laten de auto een hele dag achter bij Midas, (jaja, ze hebben da hier ook, Maintenance without worries!) terwijl wij ervan profiteren om nog een daguitstap te maken in de grote stad.

Deze keer nemen we de gratis tourist shuttle bus die je in anderhalf uur doorheen de stad voert. Onderweg krijgen we uitleg op de bus en je kan op- en afstappen aan de verschillende haltes. Zo maken we onze eerste stop aan het Melbourne museum en Imax theatre. De cinema heeft het 3de grootse Imax scherm ter wereld en dus kopen we dan maar een ticketje voor de film Happy Feet 2. Met ons debiel 3D brilletje en omringd door vele kindjes genieten we toch wel van deze ‘familiefilm’, de ervaring van het Imaxscherm alleen al is de MAX!

Tegen dat we hier buiten komen, begint onze maag toch al wel te rammelen. We zijn hier niet ver van little Italy, dus wat moet een mens eten als je je in dolce Italia waant? Pizza natuurlijk. Langs de vele pizza tenten vinden we gauw een gezellig restaurantje en laten het ons meer dan smaken. Een lekker glaasje wijn en een heerlijke café latté achteraf mag uiteraard niet ontbreken bij dit feestmaal.

Het is dan al tijd om de auto opnieuw te gaan ophalen en zo rijden met onze gloednieuwe schokdempers weg uit Melbourne. We kunnen het echter niet laten om een kleine omweg te maken voor een bezoekje aan, voor de Neighbours-fans onder ons, Ramsay Street. Haha, in een zotte bui hadden we dit op Wikipedia opgezocht waar die straat precies was. De echte naam van de straat is Pin Oak Ct en gelijk 2 tieners durfden we hier niet uitstappen om een foto van de straat te maken. We hadden pech, want ze waren op dat moment niet aan het filmen in de straat. Aangezien wij alletwee eigenlijk niet naar Neighbours kijken, hebben we toch even zitten vergelijken met een foto van op internet of dit wel de echte straat was. Het doet rare dingen met mensen die te veel tijd hebben… 🙂

Zaterdag 7 januari 2012

Philip Island is een heel populair vakantie-eiland, want in de zomer ver-4-dubbeld de bevolking van het eiland. We ondervinden dit aan den lijve, aangezien het filerijden is over de enige toegangsweg naar het eiland. Het eiland heeft voor elk wat wils. De grootste publiektrekkers zijn de ‘kleine pinguïns parade’, het Grand Prix racecircuit, de zeeleeuwen populatie, de chocoladefabriek en de geweldige stranden waar je kan zwemmen, surfen, jetskieën enz… Wij houden ons bij het verkennen van het eiland en rijden naar de Nobbies, waar je door middel van een wandeling op een houten constructie naar de broedplaats van pinguïns kan kijken. We zien een paar mama pinguïns die vandaag zijn thuisgebleven, want de kolonie van duizenden pinguïns zijn uit vissen en zullen pas tegen het avondeten naar huis komen. Omdat we al veel pinguïns gezien hebben tijdens onze Argentinië reis, kopen we geen ticket om de parade te zien deze avond. We rijden dan maar verder naar Piramide Rock, waar we een rots zien in de vorm van een piramide, of toch iets dat erop lijkt..

Op de terugweg rijden we nog langs het Cape Liptrap Coastal Park om dan in toertjes rond te rijden op zoek naar de camping. Uiteindelijk vinden we hem dan toch om te zien dat hij volledig vol staat. Een vriendelijke meneer laat ons toe op zijn kampeerplek en zo kunnen we dan op ons gemak in slaap vallen.

Zondag 8 januari 2012

Wanneer de Australiërs spreken over The Prom, dan bedoelen ze niet per se het laatstejaars bal in het Middelbaar, maar hebben ze het over het Wilsons Promotory National Park. Uiteraard is deze naam weer veel te lang en is die afkorting toch net iets… Australischer, niet?

Wanneer we de Prom binnenrijden krijgen we een informatiebrochure met alle mogelijke wandelingen en bezienswaardigheden. Uit de infobrochure blijkt ook dat het park nog moet herstellen van de vele schade die onlangs is aangericht. Op 22 maart 2011 heeft hier een zware storm huisgehouden met vele aardverschuivingen en modderstromen tot gevolg. Maar ze zijn positief, want de Prom heeft blijkbaar nogal een sterk karakter waarbij het zich immers volledig hersteld heeft na de zware bosbranden van 2005 en 2009..

Als kennismaking met het park rijden we eerst erdoorheen tot het einde aan Tidal River om daar een wandeling te kiezen. We kiezen voor de 6km lange Lilly Pilly Gully- wandeling. Niet enkel voor zijn grappige naam, maar ook omdat we lezen in de Lonely Planet dat hier veel wildlife te spotten valt. Het eerste stukje van de wandeling is leuk, maar na een tijdje is het toch maar een saaie boswandeling. Wellicht zijn alle beestjes hier ook weggestroomd met de storm, want er is hier juist niets van wildlife te bespeuren, tja.

De volgende stop dat we maken is aan Squeaky Beach. Zoals de naam het al zegt, piept het zand wanneer je er op loopt. De mens die de naam aan dit strand gegeven heeft, had wellicht ne piep in zijn oren ofwel horen wij niet goed. Oké, het zand kraakt wat onder de voeten, maar welk zand doet dit niet? Gelukkig is het uitzicht wel mooi, want anders zouden we dit maar een tourist trap gevonden hebben.

Niettegenstaande dat we geen wildlife gezien hebben en ook geen gepiep gehoord hebben, waren we toch blij dat we dit Nationaal Park verkend hebben.

Wanneer we de Prom weer buitenrijden, zien we ineens de politie. Nee, niet voor het uitdelen van een informatiebrochureke maar wel voor een alcoholtest. David blaast negatief en we mogen direkt verderrijden, zonder dat we onze papieren moeten tonen. Terwijl we ons afvragen wie hier in godsnaam dronken gaat rijden in een Nationaal Park, zijn we toch een beetje ontgoocheld. We hebben namelijk geen BOB sleutel gekregen 🙁

Maandag 9 januari 2012

Met nogal verliefde luidruchtige buren, zijn we gisterenavond maar laat in slaap kunnen vallen. Daardoor liggen we vandaag lang te slapen zodat het alweer middag is wanneer we weer op pad zijn. We rijden richting Seaspray, het begin van het Ninety Miles Beach. Ninety Miles beach strekt zich uit van hier tot aan Lakes Entrance over een afstand van … niet verschieten he…, 90 mijl (144km om precies te zijn)! Ligt het nu aan ons, of misschien zijn we al te veel verwend geweest, maar wij vinden dit strand niet zo indrukwekkend als we hadden verwacht. Zelfs bij Paradise beach hadden we niet echt een waaw-gevoel. We troosten ons met de gedachte dat het strand van De Haan nog altijd niet in de buurt komt van dit strand, dus zolang dit het geval is, denken we nog lang niet om naar huis te komen.

Dinsdag 10 januari 2012

In Bairnsdale vragen we in het visitor centre of er ergens openbare douches zijn. Ze kan ons niet verderhelpen met douches, maar geeft ons in de plaats een kortingsbonneke voor het zwembad. Hebben wij even geluk, want er is terug een stoomcabine en bubbelbad aanwezig. De wasbeurt loopt dus weer wat langer uit dan verwacht en we hebben zelfs de courage om echt sportief te doen en een paar baantjes te zwemmen.

Na deze verlengde douche zoeken we weer wat natuur op en rijden de toeristische route af rond het Lake King, naar de Silt Jetties van Eagle Point. Deze werden gevormd over duizenden jaren heen, waarbij genoeg zilt werd afgezet om natuurlijke ‘pieren’ te vormen van wel 8 kilometer lang. We rijden er eentje af tot het einde en het is wel een beetje ‘spooky’ om zo op een smalle strook land te rijden met links en rechts enkel en alleen water. Je zal u maar ne keer mispakken en de controle over het stuur verliezen. Zonder al te veel tegenliggers kunnen we gemakkelijk heen en terug rijden.

Terug aangekomen op de restarea van Providence Ponds, zoeken we ons een mooi plaatsje uit tussen de bomen. Opeens komt een man opgereden die ons waarschuwt dat er deze nacht een zware storm verwacht wordt en we dus maar beter niet te dicht tegen de bomen konden staan. Alhoewel het er niet stormachtig uitziet, doet het ons toch denken aan van die Pukkelpop-toestanden, dus we kunnen maar beter voorkomen dan genezen en verzetten onze wagen. Die nacht is het wat regenachtig, maar een storm blijft gelukkig uit, waardoor we toch een lekker geslapen hebben.

Ps: door het slechte weer hebben we helaas niet zo veel foto’s deze keer…