Donderdag 26 januari 2012
26 januari is de Nationale feestdag van Australië en dat zullen we geweten hebben. Deze dag eten de Australiërs Anzac koekjes, steken ze de BBQ aan of houden ze een lekkere picnic in het park. Heel de stad is versierd met Australische vlaggen, overal zijn er optredens en zie je Australiërs trots rondlopen in hun blauw-wit-rode landskleuren. We laten ons volledig meeslepen in de feestvreugde en laten ons een stoere Australië-vlag-tatoeage aansmeren. Uitgedost met een aantal vlaggetjes zetten we de verkenning in van de stad.
We willen graag Leen een mooi zicht laten zien over de stad vanuit de bar van het Shangri-la, maar wanneer we daar aankomen blijkt dit enkel ‘s avonds mogelijk te zijn, jammer. In de gietende regen lopen we dan maar over de Harbour Bridge waar we net op tijd zijn voor de botenparade die onder de brug passeert. Wanneer we kanonschoten horen, keren we terug via de Rocks om Leentje het Opera House te laten zien, waarvoor ze toch uiteindelijk naar hier gekomen is. We lessen onze dorst in de bar van het Opera House om dan een wandeling te maken door de Royal Botanical Gardens. Opeens zien we in de verte een helikopter naderen om wat later boven het water te blijven hangen. We krijgen effenaf een demonstratie te zien hoe het leger een drenkeling uit het water vist. Het zonnetje is ondertussen ook weer volop van de partij zodat het aangenaam wandelen is naar Hyde Park.
In de namiddag rijden we naar Bondi Beach, waar Céline en Philippe ons opwachten. Nadat Céline een gat in de lucht gesprongen heeft wanneer ik een Chocotoff bovenhaal, maken we een korte wandeling langs het strand. Daar zijn we getuige van een reddingsactie van Bondi Rescue, ge weet wel, die TV-serie waar die redders zo een debiel rood-geel mutske ophebben, dus misschien komen we binnenkort wel op de Australische tv. De wandeling brengt ons verder voorbij de bekende Iceberg Club aan de rand van het strand, waar je in het zwembad wat baantjes kan trekken. Op woelige zeedagen is het hier wel oppassen geblazen want de golven van de zee slaan gewoon over in het zwembad. Van Céline krijgen we te horen dat je hier ook nog Yoga-les kan volgen en wanneer je als eerste een dolfijn in zee spot, krijg je de les terugbetaald.
Wat later moeten we toch dringend wat afkoeling zoeken in zee, want het zonnetje maakt het ons toch wat te warm. Met zijn allen jumpen we met veel plezier op tegen de hele grote golven.
Na Bondi Beach gaan we terug bij Jye en Emily om onze jerrycans op te halen die we daar hadden achtergelaten. We worden terug vriendelijk ontvangen en schuiven direct mee aan in de gezellige drukte die er heerst van de vriendenkring die op bezoek is om Australia Day te vieren.
Vrijdag 27 januari 2012
We laten Sydney achter ons en beginnen aan een paar dagen durende rijmarathon. We hebben ons laten vertellen dat er niet veel te zien is tussen Sydney en Brisbane, dus we willen zoveel mogelijk kilometers vreten om boven Brisbane meer tijd te hebben om van de mooie dingen te genieten. Onderweg maken we een pitstop langs een ‘rest revive and survive’ area waar we genieten we van een gratis koffie en chocolademelk alvorens door te rijden. De vrijwilligster die het kraampje openhoudt ziet dat we een beetje verbrand zijn en leert ons de Australische uitdrukking: Slip slop slap: slip on a shirt, slop on the sunscreen, slap on a hat. Voila, dat zullen we voortaan gebruiken als gouden tip voor onze huid. We krijgen ook een spel kaarten mee, waar we onderweg wel een beetje zoet mee zijn. Op de kaartjes staat een tekeningetje en dat moeten we dan in het echt vinden. Wie de meeste kaartjes heeft, wint. Zo gaat de rit toch een beetje sneller voorbij, om maar niet te zeggen dat het van gans de dag nog niet opgehouden heeft met regenen 🙁
We rijden en rijden en plots springt Leen uit haar zetel: daar, een ki-ka-kangoeroe! Jammer genoeg is hij te snel weg om er een foto van te nemen, maar de eerste kangoeroe van Leen is binnen! Nadien is het dan meteen tijd om Leen kennis te laten maken met de basic-overnachtingen die wij al een aantal maanden doen. We parkeren langs de weg op een restarea om ons tentje op te zetten. Leen zegt: elke keer als ik in een tent slaap, dan begint het altijd te stortregenen. Dat had ze beter niet luidop gezegd, want effectief, ‘s nachts krijgen we een stevige bui over ons, gelukkig waterdicht, tentje heen.
Zaterdag 28 januari 2012
We zetten de weg verder naar het noorden met helaas alweer een regendag. Heel jammer voor Leen die de wereldbol heeft afgereisd vanuit het regenachtige België om dan hier toe te komen in de … regen. Het gebied waar we doorrijden heeft spijtig genoeg het nieuws gehaald met de aanhoudende regen die al voor veel overstromingen gezorgd heeft. Het enige positieve nieuws wat we vandaag krijgen is dat David negatief blaast bij de politiecontrole en dat we heel veel kangoeroe’s spotten.
We maken een paar kleine tussenstops in Coffs Harbour met de grootste tourist trap ooit, de Big Banana. Verwonderlijk genoeg vinden alle toeristen dit toch de moeite om hier te stoppen voor een fotomoment, dus ja, we doen hier dan maar gezellig aan mee. Dit is gelukkig niet de enige attractie van Coffs Harbour, want er is wel een hele mooie pier die wel een bezoekje waard is.
‘s Avonds zetten we onze tent op in een veel te duur caravan park in Ballina, waar we beschutting zoeken voor de regen in de overdekte keuken. De verwarming boven de keukentafel vinden we zelfs heerlijk en we wanen ons eventjes terug in België.
Zondag 29 januari 2012
Onze tent mag dan wel waterdicht zijn, toch heeft de aanhoudende regen ervoor gezorgd dat we alle 3 kletsnat wakker worden. Het water heeft zich blijkbaar een weg gebaand van onder de tent recht onze matras in. Hier zitten we dan, met een kletsnatte matras en kleren. Een lekker warme douche kikkert ons een beetje op en we proberen zoveel mogelijk onze kleren en lakens te drogen in de droogkast die voorhanden is. We laten de regen onze dag niet verpesten en stoppen aan Byron Bay voor een mooie coastal walk. We passeren hierbij aan het meest oostelijke punt van Australië, stel je voor. Buiten wat surfers en een berggeit is er geen wildlife te bespeuren, maar de wandeling en beweging heeft ons wel deugd gedaan.
Wat later op de dag krijgen we wel weer wat ‘wildlife’ te zien in het Daisy Hill Koala Conservation Centre. Van dichtbij kan je de pluizige bolletjes op hun boomstam zien slapen, zo schattig. Ze leven hier dan wel niet in het wild, maar Leen kan alvast de koala van haar lijstje afchecken.
Het blijft een tijdje droog en bij het minste straaltje zon dat we vandaag zagen, dachten we dat het eindelijk zou gaan opklaren, maar de weergoden denken hier helaas anders over. We moeten echt zoeken, wikken en wegen waar we deze nacht zullen gaan slapen. Na 2 ondergelopen rest areas, vinden we uiteindelijk een plekje op een camping in de Glass House Mountains. We slaan ons tentje op onder een shelter voor deze nacht. De matras was helaas nog steeds nat, maar creatief zoals we zijn, leggen we allemaal plastiek zakken onder onze slaapzak om zo droog mogelijk te blijven.
Maandag 30 januari 2012
Gelukkig hebben we ons tentje opgezet onder een shelter, want gedurende de nacht viel de regen opnieuw met bakken uit de lucht. We genieten van een warme douche op de camping om weer energie te krijgen om dan enthousiast onze stapperkes aan te trekken en de regenjas voor een wandeling in de Glass House Mountains. De eerste stop maken we aan Mount Beerwah maar door de aanhoudende regen met bijhorende aardverschuivingen is het helaas niet mogelijk om deze wandeling te doen.
We reppen ons dan maar naar de Glass House Mountains lookout want we zien een kleine zonnestraal en hopen op een mooi zicht. Helaas hangen de regenwolken over de vroegere vulkaanmonden zodat we er niet veel van kunnen zien. We doen daar dan maar een hele korte, saaie wandeling van 800 meter in het bos. Met elke stap die we zetten komt er wel een vlieg of mug op ons zitten, zodat we terug heel blij zijn de auto opnieuw te bereiken.
Het weerbericht belooft kans op beterschap, zodat we op hoop van zege richting strand rijden. Onderweg komen we nog een grotere tourist trap tegen dan de banaan in Coffs Harbour want we maken een stop aan de Big Pineapple. Wat hebben die Australiërs toch met grote dingen? Na de grote kreeft en banaan hebben we nu dus ook de ananas gezien… Wat zal het volgende zijn dat we in het groot te zien krijgen?
Onze gok om naar het strand te gaan was goed, want in Noosa Heads krijgen we, na 3 volledig uitgeregende dagen, het zonnetje eindelijk nog eens opnieuw te zien. Het stadje loopt vol met m’as-tu-vu-volk, maar wij trekken ons daar niks van aan. Door het zonnetje kunnen we nog eens heerlijk genieten van een duik in de zee.
We informeren ons hier ook nog voor de nodige permits die we nodig hebben voor Fraser Island. In het bezoekerscentrum sturen ze ons naar het Great Sandy Information Centre waar ze ons verder kunnen helpen. Voor de ferry moet je zelf je reservatie maken, want dat is een privé firma. We doen nog de nodige inkopen voor ons Fraser island avontuur en checken ‘s avonds in op een camping waar ze cabins hebben met een echt bed en een keukentje. Zo moeten we deze avond geen tent opzetten, geen rekening houden dat we op tijd eten vooraleer het donker wordt en, last but not least, ons geen zorgen maken of ons tent de regen nog zal kunnen tegenhouden. Want geef toe: je mag dan wel avontuurlijk ingesteld zijn, 3 nachten nat wakker worden in een tent is er toch een beetje te veel aan…
