Blog van Griet en David

Donderdag 8 maart 2012

‘s Morgens rijden we richting Rotorua voor 2 dagen van zwaveldampen en hotsprings. Onderweg vermoeden we dat er iets mis is met onze afvoerbuizen want het ‘putteke’ begint precies wat te stinken. We denken dat we snel een dump station zullen moeten opzoeken om het toilet af te laten, maar opeens hebben we door dat de geur precies van buiten komt. De zwaveldampen hangen overal rond in deze streek en het is best vergelijkbaar met een constante ‘rotte eieren geur’ of een stinkend putteke.

Na een kort bezoek aan het visitor center bekijken we wat hier allemaal gedaan kan worden. We maken een keuze uit het grote aanbod en brengen een bezoek aan Waimangu Volcanic valley, want daar mogen reisagente Griet en partner gratis binnen. Het is toch zo leuk om een reisagente als vriendin te hebben. Het belooft nog eens interessant te worden ook, want volgens de brochure is dit het jongste geothermische systeem ter wereld. Het ontstond in 1886 toen de vulkaan Mount Tarawera tot uitbarsting kwam. De wandeling doorheen het park is leuk en brengt ons voorbij het Frying Pan meer, wat de grootste hotspring ter wereld zou zijn. Ik raad het je wel ten zeerste af om er een bad in te nemen, want het water heeft een temperatuur van ongeveer 80°C. Het hete water stroomt over in een riviertje waar je allerhande kleurrijke afzettingen in kan zien door de vele aanwezige mineralen. We kunnen er maar niet genoeg van krijgen, dus doen we er ook nog eens de hike van een uur bij, maar onderweg komen we spijtig genoeg niet veel speciaals tegen. Bij de uitkijkpunten moet je de bomen wegdenken en dan zou je met veel verbeelding verschillende kraters moeten zien. Blijkbaar werkt onze verbeelding niet zo denderend, maar gelukkig helpt een foto ons hoe het hier uitzag vlak na de uitbarsting.

Wanneer we wachten op de bus om ons opnieuw naar het startpunt van de wandeling te brengen, komt er een grote bende scholieren toe. We horen er eentje zeggen: ‘the biggest waste of my time EVER’, maar wij delen deze mening niet en waren eigenlijk wel onder de indruk van het park. Hoe was je zelf toen je vroeger verplicht op schoolreis moest?

Na inspanning komt relaxatie. We nemen een plons in de hotsprings van Waikite waar we ook nog de nacht doorbrengen op de aanpalende camping. Leuk meegenomen is dat de warm waterbaden gratis zijn voor campinggasten, dus daar zeggen we natuurlijk geen neen tegen. Al wekend worden we ook nog eens getrakteerd op een prachtige zonsondergang, een perfecte afsluiter van een leuke dag.

Vrijdag 9 maart 2012

We staan vroeg op, want we gaan naar Wai-o-tapu, de grote trekpleister in de streek van Rotorua. We willen graag de dagelijkse eruptie van de Lady Knox Geyser zien, stipt om 10u15. Wanneer we daar aankomen verschieten we toch even want we moeten plaats nemen op een grote tribune met zicht op de geiser. Het is zeer toeristisch en natuurlijk zijn onze Aziatische vrienden er dan ook talrijk van de partij. Ze kijken constant op hun horloge en op het moment dat de geiser gepland is om te ontploffen staan ze klaar met hun camera om alles direct op film vast te leggen. Die Aziaten waren blijkbaar vergeten dat de natuur een beetje geholpen moet worden om stipt tot ontploffing te kunnen komen. Wisten zij veel dat er een ranger eerst een verhaaltje komt vertellen en dan biologische zeep in de geiser giet om hem te doen overkoken. Een grappig zicht was het anders wel.

Na dit spektakel, is het dan tijd voor het park zelf. Ondanks de mottige geur dat je erbij moet nemen is er maar 1 woord dat dit kan omschrijven: PRACHTIG. Vooral de Champagne pool met al die verschillende kleuren blijft ons bij. Het meer is zo heet dat er allemaal stoom omhoogkomt, wat af en toe zorgt voor een zeer dichte mist. Het levert zelfs een memorabele uitdrukking van een Amerikaanse op die van iemand een foto nam: “That’s a brilliant picture, you can not see you at all”. Hmmm, hoe zou dat compliment nu moeten opgevat worden?

Wanneer het park er op zit rijden we nog even naar het Blue Lake en Green Lake om dan te stoppen aan het Redwoods forest. In dit bos hebben ze lang geleden 180 soorten bomen gepland om te zien welke soort hier het beste groeide om te gebruiken voor de hout-industrie. Wij zijn voornamelijk geïnteresseerd in de grote Redwood Sequoia bomen die er staan en besluiten hier een kleine wandeling te maken. Het wordt wel een hele kleine, want na een paar meter hebben we al geen goesting meer om verder te gaan. Niks met het bos of de bomen hoor, gewoon, we hadden geen zin meer om te wandelen, tamme zakken dat we soms zijn.

We springen dan maar terug in onze camper om koers te zetten richting Hamurana Springs. Een tip die we opnieuw in een reisverslag hadden gelezen dat wel de moeite zou kunnen zijn, dus dat willen we eens gaan checken. We zijn blijkbaar terug wat op krachten want we besluiten hier WEL de wandeling te doen naar die bronnen. Het riviertje dat hiervan afkomstig is, bevat superhelder water, want overal kan je gewoon tot op de bodem kijken. Tot onze verbazing belanden we opeens ook nog temidden van impressionante Redwood sequoia-bomen. Zo doen we het graag, 2 vliegen in 1 klap, relax en de moeite; zeker met dit mooie weer. Een echte aanrader!

De dag sluiten we af door even te gaan kijken naar mensen die in een Zorb-bal naar beneden stuiteren. Het ziet er zeer leuk uit, maar het is precies zo snel voorbij. We besluiten om het bij kijken te houden en rijden dan opnieuw naar Whakatane om een 2de poging te wagen voor de boottocht naar White Island morgen…