Blog van Griet en David

Dinsdag 2 september 2014

Om 9u stipt zitten we klaar aan de receptie van ons guesthouse om opgepikt te worden door de taxi richting haven. Die zal er snel gaan zijn vertelt Georgette, onze vriendelijke gastvrouw. Een uur later zitten we nog altijd op dezelfde plaats en begint het toch wel wat te spannen of we de boot van 10.30u nog wel zullen halen. 10u20 komt er een auto aangestoven en moeten we snel snel alles inladen. Daarna gaat alles in speedtempo, slalommend tussen de fietsers door het kleine dorpje. De boot staat er nog, oef! We zitten nog maar op onze plaats en weg zijn we, de kotszakjes bij de hand, je weet maar nooit. Op minder dan een half uur staan we al op Praslin en brengt de taxi ons naar de volgende bestemming: Villas De Mer. Deze keer zitten we vlak aan de kust, maar hebben we een beetje pech. Omwille van de passaatwinden (6 maanden per jaar) wordt heel het strand aan deze kant van het eiland overspoeld met zeewier en staat er een stevige wind. Desalniettemin is het een mooi uitzicht vanuit het restaurant van het hotel.

Woensdag 3 september 2014

`

In de ochtend testen we het zwembad uit en maken in de namiddag een uitstap naar het strand van Cote D’Or. We nemen de lokale bus, wat op zich wel weer een avontuur is. De bus racet hier gewoon over de weg zodat het precies lijkt alsof we op een rollercoaster zitten. De weg gaat hier zeer steil naar omhoog (een stuk van 30%) om over de helling weer naar beneden te tsjeezen, haarspeldbochten inclusief.
We stappen af en genieten van een parelwit uitgestrekt zandstrand met turkoois blauw warm water. De golven zijn zeer laag waardoor Tuur zich dan toch in het water waagt deze keer.

Donderdag 4 september 2014

We zoeken zoals in de old times nog eens een internet-café op om de blog up te daten en onze mails te checken. Na 5 dagen zonder internet begonnen we zowaar afkick-verschijnselen te krijgen. Het is ongelooflijk hoeveel dingen we willen opzoeken via internet. Het is dan ook goed dat gans onze reis al vastligt en we niet nog op zoek moeten naar onze volgende verblijfplaats (zoals we dit altijd deden vroeger).
Nadat onze internet-honger gestild is maken we een uitstap naar Vallée de Mai, erkend als Unesco werelderfgoed. Dit omwille van een unieke vrucht die hier groeit, de “coco de mer” of in de volksmond fesse-de-coco (een kokosnoot in de vorm van een vrouwelijk achterwerk). Tijdens de ontdekkingsreizen naar India zagen zeevaarders deze vruchten vaak op zee drijven. Omwille van de vorm begon hun fantasie op hol te slaan en waren ze ervan overtuigd dat deze vrucht zowel een afrodisiacum als medische krachten bevatte. Waar kwam deze vrucht nu vandaan? Van een onderwaterboom (cfr. de naam coco de mer), van de Malediven (cfr. de latijnse naam van deze vrucht Lodoicea maldivica). Het is pas rond 1768 dat deze unieke kokosboom-soort ontdekt werd hier op het eiland Praslin. Omdat deze kokosvrucht enkel voorkomt op de Seychellen is deze dan ook terecht het symbool van de eilandengroep. In die mate zelfs dat hij de officiële stempel is in onze paspoort.
In Vallée de Mai wandelen we 1 van de 5 mogelijke routes af door het woud. Geheel tot onze verwondering stapt Tuur flink mee over de rotsen, trappen en brugjes. Na deze opstoot van energie duurt het dan ook niet lang voor hij moe maar voldaan ligt te knorren in zijn bedje.

Vrijdag 5 september 2014

Vandaag staat er een dagexcursie op het programma genaamd Robinson Crusoe. We boarden op de catamaran ‘Oplezir’ met als eerste stop een snorkeltrip bij St Pierre eiland. David springt als een vis in het water en mama Griet blijft bij Tuur die de netten van de boot als trampoline uitprobeert. De volgende stop is op Curieuse eiland. Lang geleden was dit een eiland voor leprapatiënten, maar nu is het een natuurlijke habitat geworden voor de reuzeschildpadden die er vrij rondlopen. Eerst krijgen we de uitleg over het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes en zien we ook enkele babyschildpadjes. Eens ze uit hun ei breken zijn ze aan hun lot overgelaten en zijn de overlevingskansen niet zo groot. Daardoor worden ze eerst hier onder observatie gehouden tot ze groot genoeg zijn om op hun gemakje de wijde wereld in te trekken. We wandelen van de ene kant van het eiland tot het andere en Tuur stapt terug flink mee. Onderweg passeren we mangroves, coco de mer palmbomen, krabben, kolibries, spotten zelfs ook een ‘white tipped reef shark’ en een zeldzame Seychelse blauwe duif. Eenmaal aangekomen aan het huis van de dokter, van uit de periode dat dit een lepra-eiland was, zit de wandeling er op en mogen we terug naar de boot.

Eens aan boord worden we verwend met een heerlijke bbq. We mogen eerst aanschuiven want wij zijn met een baby op baan (soms is het toch een voordeel om met een kind op baan te zijn..). Terwijl we eten varen we verder tot aan Anse Georgette, een privé strand van het hotel Constance Lemuria Resort. Daar krijgen we de gelegenheid om van boord te gaan en al zwemmend naar het strand te gaan, dus voor ons was dit geen optie. Tuur betovert alle mensen die er nog zijn met zijn kapoenenglimlach en krijgt het ene compliment na het andere. Hij is dan ook al de hele dag superflink (Als hij maar op stap is, dan is hij content). Na Anse Georgette varen we terug naar de haven en de wilde zee zorgt er weer voor dat veel mensen aan boord ziek worden. Deze keer hebben wij er geen last van en Tuur valt er zelf van in slaap. Aangekomen in het hotel frissen we ons nog even op en gaan dan opnieuw op stap.
Er is namelijk dit weekend het festival van Praslin. Dit gaat deze avond door op de luchthaven, nog geen 15 minuutjes stappen van het hotel. De sfeer zit er daar al goed in. Iedereen is aanwezig, de televisie, de radio en zelfs miss Praslin, die binnenkort zal meestreven naar het miss World kroontje in Londen. We kijken er naar lokale dansen, toneeltjes en terwijl er een saaie lange speech aan de gang is van de minister zoeken wij wat lokaal eten op aan de eettentjes.

Zaterdag 6 september 2014

We hebben ons weer een luxueus uitstapje kunnen regelen naar het Constance Lemuria hotel, lid van ‘the leading hotels of the world’. We worden er hartelijk verwelkomd door Diane en krijgen een uitgebreide rondleiding doorheen het hotel. Aangezien het domein zo immens groot is, worden de gasten er vervoerd met een golfkarretje, zodus ook wij. We voelen ons precies in Disneyland of Jurassic Park. On the left you see the beach, on the right you can spot the presidential villa. De luxe druipt van het hotel met zijn 18 holes golfterrein, 3 privé stranden, de yogakamer, de spa, de kidsclub met babysit, 3 zwembaden die elk op een ander niveau onder elkaar liggen, 4restaurants en met kers op de taart, ‘dining on the rocks’ ofwel dineren bovenop de rotsen met spectaculair zicht. Je zou denken dat het enkel voor rijke mensen is weggelegd, maar toch zit het hotel volgeboekt. De kamers beginnen hier vanaf 600 euro per nacht en voor de ‘happy few’ onder ons heb je dan de presidentiële villa met een prijskaartje van 9800 euro per nacht, 3 kwart van het jaar volgeboekt. Dit uiteraard met ontbijt inbegrepen, slik. Het zijn vooral sjeiks en Russen die er graag hun portemonnee voor willen opendoen. Na de rondleiding mogen we een frisse duik nemen in het zwembad en krijgen er nog een lekkere cocktail aangeboden. Daarna nemen we zoals echte luxueuze gasten de lokale gammele bus terug naar ons hotel.