Blog van Griet en David

Dinsdag 30 augustus 2016
Hmm, vakantie, hier hebben we weer even naar uitgekeken. Tuur verheugt hem al wekenlang op een vliegtuigreis en telkens hij een vliegtuig aan de hemel ziet, gaan die volgens hem allemaal richting Griekenland. We hebben aangename vluchturen (daar heb ik streng op toegezien) en we kunnen rustig met de trein naar de luchthaven. Tuur zijn oogjes blinken de hele rit en telkens we stoppen rent hij vliegensvlug naar de deur om op het knopje te duwen om de mensen te laten uitstappen.

Op de luchthaven aangekomen ben ik toch een beetje verwonderd dat je zo goed als niets meer ziet van de aanslag, maar het gevoel van verdriet en tegelijk bewondering dat de luchthaven er zo goed is uitgekomen is er wel. De verscherpte controle is ook te merken, we worden verschillende keren grondig gecontroleerd en de maxi cosi wordt van boven tot onder gescand. Wanneer we in het vliegtuig zitten, zijn we nog niet boven of de kinderen vallen in slaap. Wat hebben we toch voorbeeldige kinderen ;-). Een goeie 2u en 40 minuten later komen we aan in Zakynthos, maar net op het moment dat het vliegtuig de grond moet raken, schiet het terug de hoogte in. Iedereen kijkt maar een beetje verwonderd om zich heen en weet niet goed wat er juist gebeurt. Eens we terug in de wolken zitten krijgen we bericht dat we een go-around moeten maken. Het vliegtuig kon niet landen wegens teveel wind, waardoor het nu terug een rondje moet maken om later terug te mogen landen. Een goed half uur later staan we op de grond en kunnen we onze koffers ophalen, alsook de huurwagen.

De mevrouw van het autoverhuurbedrijf kijkt ons aan en zegt: oh, you have a lot of luggage. Come with me and try to put the luggage in the car. Dat lukt niet echt, want het splinternieuwe auto’tje is echt mini. Ze zegt dat ze nog een grotere auto heeft, maar ze krijgt schaamrood op haar wangen als ze de auto aan ons toont. hij heeft 82000 km op de teller en zit vol krassen en deuken en de bumper hangt er maar los bij, met andere woorden: the car that nobody wants, maar voor ons lijkt dit een prima auto. David vraagt nog om een rondgang te doen van de auto om de krassen aan te duiden, maar ze zegt: I know all the scratches and bumps on this car, don’t worry. Ah, vree goed, een kras meer of minder zal dan geen kwaad kunnen onderweg. We zwieren onze bagage met gemak in de koffer, autostoeltjes erin, airco op en weg zijn wij richting Lithies aparthotel. Daar aangekomen kan de pret beginnen! Vooral voor Tuur wordt het superleuk, want de eigenares heeft een zoon (Tassos) van ongeveer dezelfde leeftijd en ze beginnen direct met elkaar te spelen. De moeder krijgt Tassos al niet meer weg van bij ons en we spreken af voor een speeldate de volgende dag.

Woensdag 31augustus 2016

Vandaag moeten we een beetje acclimatiseren en plannen we enkel zwembad met de nodige rust. Tuur geniet van de playdate met Tassos, ook al verstaan ze elkaar niet, samen spelen lukt precies ook op deze manier. Als afsluiter van de dag plannen we nog een bezoekje aan de vuurtoren en gaan we eten in het dorp.

Donderdag 01 september 2016

Geen school voor Tuur, maar in plaats daarvan mag hij zwemmen in het zwembad en spelen met zijn nieuwe vriend Tassos in het privatief van de eigenares. Ze heeft ook nog een baby van 7 maanden en aangezien ze toch eten moet maken voor haar, maakt ze ineens ook een portie mee voor Saar. Van gastvrijheid gesproken.

In de namiddag gaan we naar de bootjes kijken om naar shipwreck en blue caves te gaan, maar er is te veel wind en de mevrouw aan kassa zegt dat het niet ideaal is omwille van de golven. Ze wil ook niet dat we met de bootjes gaan met 2 kleine kinderen. I don’t want your money, please come back tomorrow, now it is not safe!  In plaats daarvan raadt ze ons een strandje aan waar we kunnen relaxen: Makrys Gialos. Een kiezelstrand waar Saar elke steen lijkt te willen opeten en Tuur die springt als een echte waterrat direct de zee in.