Zondag 2 oktober 2011
Na een mottige nacht (voor mij toch althans), met overgeven van de lekkere – blijkbaar al vervallen champignons – zetten we koers naar een nieuw hoofdstuk van onze reis. De staat West-Australië.
Na een aantal kilometers komen we aan de grens waar we een quarantaine check moeten ondergaan. In WA (dobbeljoe-eij, zo zeggen ze da hier) hanteren ze nogal een strenge wet voor wat betreft het binnenbrengen van vers voedsel zoals groeten, fruit, zaden en ander voedsel dat rare ziekten zou kunnen veroorzaken in hun prachtig stuk land. Ook de angst dat de cane toad (een wrattenpad die reeds een plaag is in andere staten) zich hier zou verspreiden is zeer groot. Zo groot zelfs dat er speciale ‘brievenbussen’ (een soort vondelingenschuiven) bestaan waar je deze padden in kan droppen zodat ze later dan medisch verantwoord ge-euthanaseerd worden. Grappig is dat de quarantaine check maar in 1 richting werkt, dus als je West Australië verlaat naar een andere staat dan moet je geen check doorstaan. Wij dachten dat we alle verse zaken hadden nagecheckt, maar onze ajuin hebben ze toch gevonden en in beslag genomen. Daarna mochten we de staat binnen.
WA is niet enkel een nieuwe staat, maar hier steek je ook de uurgrens over. We moeten daardoor onze klok 1,5 uur terugdraaien, zodat we momenteel maar 6 uur voorlopen op het uur in België. Door het terugdraaien zullen onze dagindelingen er vanaf nu ook anders uitzien. Het zonnetje is namelijk al van de partij rond half 6 en gaat onder rond 6 uur ‘s avonds.
35 km voor Kununurra nemen we de afslag naar het Argyle meer. Dit kunstmatige meer is het tweede grootste waterreservoir van Australië en werd in de jaren 60 aangelegd door de bouw van de Ord Dam. Het doet dienst om enerzijds elektriciteit op te wekken en anderzijds water te voorzien voor de talrijke fruitplantages in de streek van Kununurra. David leest alle informatieborden voor wat uitleg over de bouw van de dam en het nut er van en ik zit ondertussen nog wat ziekjes te bekomen van de slechte champignons in de auto.
Tegen de middag arriveren we dan in Kununurra, waar we ons installeren op de camping onder een mangoboom voor een paar daagjes. Met de ongelooflijke hitte en de even warme wind kunnen we niet anders doen dan vluchten in het frisse zwembad.
Maandag 3 oktober 2011
Met de ochtendzon die ons tentje als een sauna opwarmt, staan we blijgezind op in Kununurra. De tent onder de mangoboom was blijkbaar niet zo een goed idee. We zijn namelijk een paar keer opgeschrikt geweest van vallende mango’s (David kreeg er ‘s nachts zelfs 1 op zijn hoofd in de tent) en aan ons tentzeil te zien zaten er ook veel vogels in die boom. oepsie…
Vandaag een administratieve dag, voor de auto, again,… We willen de auto namelijk laten registreren in West Australië en dus niet langer meer in Northern Territory.
Dit om volgende redenen:
- Auto’s ouder dan 6 jaar (denk ik) moeten in Northern Territory elk jaar een keuring ondergaan. In West Australië hoeft dit niet, daar wordt de auto maar 1 keer gekeurd wanneer hij voor het eerst geregistreerd wordt.
- Onze auto moet geïnspecteerd worden eind dit jaar in Northern Territory. Aangezien we dan waarschijnlijk niet in die staat zullen zijn, willen we dus ook niet omrijden voor die stomme inspectie.
- Een auto dat geregistreerd staat op WA kan je gemakkelijker verkopen, omdat de registratie online vernieuwd kan worden. Hiervoor moet je je dan niet binnen de 14dagen in de staat van registratie gaan aanmelden. Je kan dan makkelijk de auto gelijk waar in Australië verkopen zonder problemen voor de koper.
Ons eerste werk is dus naar de Auto registration office gaan om informatie in te winnen voor het bekomen van WA-nummerplaten. Daar laten ze ons weten dat we inderdaad eerst naar een keuring moeten gaan voor een keuringsbewijs. Met dat bewijs hebben we dan 3maanden de tijd om de auto te laten registreren op de staat WA. Dat klinkt interessant, want dan kunnen we nog even verderreizen met onze nummerplaten van Northern Territory tot de registratie van de auto bijna opgebruikt is (dit is tot eind oktober). De mevrouw geeft ons een adres van een garagist die dergelijke keuring kan uitvoeren.
Bij die garagist maken we een afspraak voor komende vrijdag om de auto te laten inspecteren en om het olielek te repareren. Zo hebben we een paar dagen de tijd om ‘the bungle bungles’ (Purnululu National Park) te bezoeken en op tijd weer te zijn voor de afspraak bij de garagist.
Het lijkt allemaal heel vlotjes te gaan vandaag tot we in het visitors center horen dat de weg naar ‘Bungle Bungles’ gesloten is wegens hevige brand en de weg er naartoe niet bereikbaar is. De wind waait blijkbaar ook uit de verkeerde kant waardoor het vuur altijd opnieuw opflakkert. Changement de plan dan maar. We verleggen de afspraak met de garagist naar een dagje vroeger en beslissen om de komende dagen dan maar een bezoekje te brengen aan Wyndham (het meest noordelijke ‘stadje’ van WA met maar 600 inwoners).
Genoeg administratie voor vandaag, dus kunnen we weer eens genieten van een frisse plons in het zwembad en een lekker BBQ’ke ‘s avonds.
Dinsdag 4 oktober 2011
‘s Morgens vertrekken we richting Wyndham dat zo’n 100 km van Kununurra ligt. Via de gewone weg zouden we daar al zijn op een goed uur, dus kiezen we voor de 4×4 weg er naartoe. Eerst gaan we nog eens kijken naar de Ivanhoe Crossing (dit zou een gekend zicht moeten zijn van de film Australia, maar doet bij ons geen belleke rinkelen). De weg dat we gekozen hebben naar Wyndham lijkt gewoon een saaie gravelweg te zijn, waardoor het eigenlijk puur tijdverlies is zonder echte meerwaarde.
Aangekomen in Wyndham zien we dat dit inderdaad een ministadje is met 1 supermarkt, 1 café, een postkantoor en 1 tankstation. Terwijl we op zoek zijn naar de attractie van de stad, een boabboom in gevangenschap (‘Australia’s largest boabtree in captivity’, what’s in a name!?), stoten we op een hele sympathieke campingsite. Hier installeren we ons voor de nacht en genieten we op ons gemakje van dit prachtig stukje natuur met een paar verstand-op-nul-roddelboekskes die we aan de receptie gevonden hebben. wist je dat… de zus van Lleyton Hewit (Lleyton die ondertussen trouwens een megaschone vrouw heeft en 3kinders) onlangs getrouwd is en er niemand van de familie op de trouw aanwezig was? The Block Australië nu hier aan de gang is? Dannii Minogue op reis is met haar vent om hun relatie terug te fixen? Voor de rest gaan al die boekskes over Brangelina, Jennifer Aniston (zou ze nu zwanger zijn of niet?), Katie Holmes die te mager is, massa’s over Kate en William en we zien zelfs prins Filip (Prince of Belgium) in een boekske waar hij een of ander feest bijwoonde in Monaco…
Omdat ne mens toch niet de hele dag kan nietsdoen, gaan we bij valavond nog een kijkje nemen naar de ondergaande zon op de 5 rivers lookout. Hier heb je – zoals de naam het zelf zegt- een vergezicht over 5 rivieren die samenkomen.
Woensdag 5 oktober 2011
Van Wyndham keren we terug naar Kununurra, via de gewone baan deze keer. Onderweg brengen we een bezoek aan The Grotto, een zwempoel die in een diep dal ligt, te bereiken met 140 trappen, tussen de rotsen. Een kleine wandeling brengt ons naar de poel, maar het water is een beetje vies en vuil, waardoor we snel terug boven staan. We laten ons vertellen dat het tijdens het natte seizoen een populaire plonspoel is met een mooie waterval, maar dit is het einde van het droge seizoen en nu stelt het helaas niet veel meer voor.
Terug richting de camping in Kununurra dan maar om daar een plons in het zwembad te nemen, om daar tot de constatatie te komen dat het zwembad buiten gebruik is 🙁 Voor de rest van de dag proberen we ons dan maar niet te veel in te spannen en chillen we dus maar wat.
Donderdag 6 oktober 2011
We staan vroeg op, want vandaag moet onze auto onder handen genomen en gekeurd worden. Dit voor de aanvraag van een nieuwe nummerplaat in WA. We hebben een afspraak om 7uur bij de garagist en goed op tijd komen we daar aan. Er is echter nog een probleem. In West-Australië kan je niet door de keuring zonder een ‘immobiliser’ (diefstalprotectie ietske) en wij hebben dat uiteraard niet. Met de nieuwe wagens wordt dit nu standaard ingebouwd, maar onze auto is al iets te oud waardoor deze niet uitgerust is met een ‘immobiliser’. Maar we zijn in Australië en zoals ik al eerder vermeld heb, kennen ze hier ook heel veel omwegen om iets te verkrijgen. De garagist stelt voor om een papier te gaan invullen waarbij je een uitzondering kan vragen (Immobiliser Exemption). We moeten hiervoor wel een reden opgeven. De garagist zegt dat we kunnen zeggen dat we hier zijn om in de bossen te werken. haha. Da gaan ze zeker geloven. David vraagt of we geen andere reden kunnen opgeven die iets meer ‘geloofwaardiger’ is. We zetten op het papier dat we gaan rondreizen in afgelegen gebieden en we geen startproblemen willen wanneer er bijvoorbeeld water in de immobiliser zou komen. Bij de registration office betalen we 50AUD voor de aanvraag tot uitzondering. Nu is het afwachten geblazen of we de goedkeuring krijgen, want anders moeten we een immobiliser laten installeren wat tot 350 AUD kan kosten.
Met de auto in de garage, gaan we beetje rondwandelen in het stadje. In het visitor centrum laten ze ons weten dat de weg naar Bungle Bungles ondertussen weer open is, dus als de auto klaar is (en goedgekeurd) kunnen we daar naartoe vertrekken…
We springen nog even binnen in de Commenwealth Bank om te vragen hoe het zit met mijn bankkaart. David heeft zijn kaart al (zie vroegere posts) maar ik heb mijn kaart later pas aangevraagd en laten opsturen naar Kununurra. In het bankfiliaal laten ze ons weten dat de kaart opgestuurd is… naar Darwin (prutsers toch). Met nog een extra rekening (een spaarrekening) waar we 5,75% interesten op krijgen zonder kosten, verlaten we de bank.
Tegen de middag nemen we eens polshoogte in de garage hoe ver ze staan met de auto. Ze zeggen dat hij klaar zal zijn rond 3-4 uur, dus moeten we ons weer een aantal uur zien bezig te houden. Al dat wachten begint ons tegen te steken en op het heetst van de dag is dat zeker geen plezier. Terug bij de garage zeggen ze ons dat het niet meer voor vandaag zal zijn, ja lap, hadden we dat geweten, dan hadden we al een overnachting kunnen regelen waar ze een zwembad hadden zodat we wat afkoeling hadden. Laten we deze dag maar snel vergeten, want als we de staat van de werken aan de auto gaan bekijken dan schat David dat ze er hooguit 2uur aan gewerkt hebben en nu moeten we ook nog eens een overnachting zoeken en betalen. Hopelijk is de auto morgen voor de middag klaar zodat we de weg naar ‘The Bungle Bungles’ kunnen afleggen. We hebben het hier ondertussen wel al gezien in Kununurra.
De nacht brengen we dan maar door in een hostel en voor de goedkoop kiezen we voor een dorm (een dubbele kamer in een hostel kost hier 4overnachtingen op een camping). Gelukkig blijft de dorm met een capaciteit van 10 man op ons na volledig leeg, waardoor we even denken dat we in een megasuite (in een stapelbed :-)) liggen.
Deze keer ook maar weinig foto’s
