Blog van Griet en David

Zondag 15 januari 2012

Canberra is de hoofdstad van Australië en daar zit een hele ruzie tussen rivalen Melbourne en Sydney achter. Doordat de 2 maar bleven vechten om de hoofdstad te worden, werd besloten om precies halverwege, op zo een 3 uur rijden van beide steden, een nieuwe hoofdstad te maken. Zodat geen enkele staat kon stoefen dat de hoofdstad op zijn grondgebied gebouwd werd, kozen ze ook meteen om een nieuw klein staatje op te richten onder de naam ‘Australian Capital Territory’, probleem opgelost. Canberra betekent in het aboriginals, ontmoetingsplaats, dus hadden ze er ook meteen een goede naam voor de menige verhitte discussies in het parlement.

Wanneer we aankomen in Canberra, gaan we naar Mount Ainslie waar we een mooi overzicht van de stad krijgen. Onmiddellijk wordt ons duidelijk dat het stratenplan hier bijzonder is. Met zijn unieke moderne stijl won Walter Burley Griffin de wedstrijd die gehouden werd voor het stadsplan van Canberra. Vanop Mount Ainslie ziet het er stijf, statig, steriel en saai uit en dat is ook wat de hele stad uitstraalt wanneer we een kennismakingtoertje maken. Op architecturaal vlak heeft het ons wel kunnen bekoren, want er zitten echt pareltjes tussen de vele moderne gebouwen. We hebben ons wel laten vertellen dat er achter de strakke indruk heel veel meer schuilt en dat je echt wel van de stad kan gaan houden als je er een beetje langer vertoeft. Maar wij hebben geen tijd om dat te ontdekken, want we hebben maar 1 dag om Canberra te bezoeken.

Maandag 16 januari

Onze dag begint in het visitor centre waar we wat meer info verzamelen over Canberra en de omliggende omgeving. Van daaruit rijden we naar het War Memorial Museum om ons te verdiepen in de verschillende oorlogen waar Australië al in meegevochten heeft. We nemen eerst een kijkje naar de Memorial Wall, waar alle namen van de gesneuvelden vermeld staan. Hierlangs lopen vond ik al vrij emotioneel en het doet je toch nadenken waarom dit toch allemaal moest gebeuren. Al die jonge mannen die nooit meer naar huis gekomen zijn en voor wat allemaal? De muur zelf is sereen zwart zodat het contrast met de vuurrode ‘poppies’ (klaprozen) heel mooi naar voren komt. De klaproos en de gesneuvelde soldaat worden vaak naast elkaar geplaatst. Klaprozen groeien wanneer andere planten in de buurt dood zijn en hun zaadjes kunnen beginnen groeien als de grond omgewoeld of vervuild is. Bij de vele veldslagen en doden was die grond uiteraard vervuild en zo schoten die klaprozen allemaal in bloei alsof de soldaat verderleeft in die mooie rode bloem. Ge zou voor minder emo worden, niet? Het deed me direkt terugdenken aan het mooie gedicht van “In Flanders fields”.

In Flanders fields (lieutenant-kolonel John McCrae, 1872-1918)

In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.

We are the dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.

Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.

In het museum zelf werden we nog stiller wanneer we in de ANZAC hall via indrukwekkende geluid- en lichtshows volledig ondergedompeld worden in de sfeer en de nutteloze verliezen van de oorlog. Ikzelf kies voor de tentoonstelling van Wereldoorlog I, terwijl David de Tweede wereldoorlog induikt.

Wist je dat meer dan 60.000 Australiërs stierven in WOI, waarvan bijna de helft op de veldslagen in Ieper? Langs de ingangspoort van het War Memorial staan zelfs de 2 originele leeuwen van de Menenpoort, die ze van de stad Ieper gekregen hebben als dank voor de vele hulp tijdens de verschillende veldslagen.

Ik loop ook snel even langs langs Wereld oorlog II tot mijn maag begint te keren van al de gruwelijke verhalen en ik er genoeg van heb. Terwijl ik beetje bekom, duikt David nog even in de meer recentere oorlogen, zoals die in Korea en Vietnam.

We vonden het allebei heel interessant om de Grote Oorlogen eens te bekijken vanuit het standpunt van de Australiërs. Terwijl er bij ons altijd de focus op de concentratiekampen en Hitler ligt, gaat het hier vooral over de gruwelijkheden en de invasie van de Japanners.

We denken ook dat we de must-see van Canberra ontdekt hebben, ook voor mensen die niet echt geïnteresseerd zijn in geschiedenis. En voor diegene die wel alle informatie willen lezen en zien, daar trek je best 2 dagen voor uit, want het is een groot museum met een enorme schat aan informatie.

In de late namiddag gaan we op zoek naar een wasserette om onze kleren nog eens proper te krijgen om dan terug te rijden naar het War Memorial Museum. Vlak voor sluitingstijd wordt hier de Last Post gespeeld en dit willen we graag eens zien. Door het fameuze Griffin plan van de stad raken we helaas verdwaald, waardoor we net een paar minuten te laat aankomen en de deuren reeds dicht zijn. Jammer, we zullen het ritueel dan maar nog eens moeten gaan bekijken in Ieperdepieper…