Maandag 13 februari 2012 tot maandag 20 februari 2012

Nadat we Leen uitgewuifd hebben op de luchthaven, waarbij de meisjes de traantjes maar moeilijk hebben kunnen bedwingen, wordt het tijd om in actie te schieten voor de verkoop van de wagen. Het plaatsen van de wagen op internet had al de nodige reacties opgeleverd in het weekend, maar bij nader inzien waren dit allemaal scams. Aziaten die uw wagen willen kopen voor meer geld dan je er voor vraagt en wanneer je er op ingaat blijkt dat het zogezegde gestorte geld opeens spoorloos is. We doorzien deze berichten al snel en hopen dat er vlug andere ‘echte’ geïnteresseerden op onze advertentie afkomen. Om onze kansen nog wat te verhogen hangen we papieren op in de verschillende hostels en plaatsen onze wagen mooi in het zicht op de Esplanade, de centrale weg van Cairns waar er veel volk passeert. En dan maar wachten…

De dagen duren lang als je gewoon op je kamer zit te wachten voor een telefoontje, dat nooit komt. We verstrooien ons door wat naar filmkes te kijken of efkes in het zwembad te gaan weken, maar veel kunnen we niet doen. We willen geen enkele kans laten liggen en kijken hele dagen op de telefoon of we geen gemiste oproep gehad hebben. Maar er komt NIKS, NADA, NOPPES.

De twijfel slaat toe of we onze vraagprijs niet te hoog gezet hebben, dus passen we de advertentie aan op internet en zetten er meteen ‘Urgent Sale’ bij. Eens zien wat dit geeft. Uiteindelijk is het zo ver, we krijgen een telefoontje van een ‘local’ die er ons maximum 2.000 dollar voor wil geven. Hij zegt dat we hem maar eens opnieuw moeten opbellen wanneer we de wagen echt niet verkocht krijgen. Ok, dit kunnen we eventueel achter de hand houden als we echt desperate zijn, maar we hebben nog 10 dagen om de wagen verkocht te krijgen, dus hopen we nog wat meer uit de brand te kunnen slepen. Na dit telefoontje krijgen we er nog 2 van wat locals die blijkbaar aangetrokken waren in de ‘Urgent sale’ van onze advertentie om zo zeer goedkoop een wagen op de kop te kunnen tikken.

Na de interesse van de inwoners van Queensland vallen de reacties spijtig genoeg opnieuw stil. Het begint ons precies te dagen dat hier momenteel niet het publiek zit waarop we hopen: De backpacker die gans Australië wil verkennen. In plaats daarvan zit het hier ofwel vol reizigers die maar een paar weken in Australië zijn voor de trip van Cairns naar Sydney, ofwel jonge snuiters die enkel naar Cairns komen om hier te werken. Stilaan beginnen we te denken of we niet beter opnieuw de ganse afstand naar Sydney rijden, aangezien daar een grotere markt is voor wagens zoals de onze. Het Duitse koppeltje, dat we op Fraser Island nog uit het zand hebben helpen duwen, zijn hier ondertussen ook toegekomen en zitten met hetzelfde dilemma. Via mail laten ze ons weten dat ze zo snel mogelijk Cairns zullen verlaten om hun geluk te proberen in Brisbane. Ah, gelukkig, een concurrent minder 🙂 Alhoewel, concurrent… met hun veel te hoge prijs hadden we van hen niet echt veel last.

We knippen uiteindelijk de knoop door en beslissen om in Cairns te blijven voor de verkoop. We spreken ook meteen af dat we met eender welke prijs blij zullen zijn, ook al is het maar 2.000 dollar. Net op het moment dat we opnieuw bereid zijn om de prijs van onze advertentie te verlagen, krijgen we een mailtje binnen … van backpackers, yesss. Ze hadden onze wagen gevonden op een website waar we onze allereerste vraagprijs vergeten aan te passen waren, oepsie. Vlug passen we opnieuw de andere sites aan naar onze eerste vraagprijs en maken een afspraak voor een testrit, hopende dat we de vis aan de haak kunnen slaan.

De testrit is een klein blokje rond, eens op het rempedaal staan, wat met het stuur schudden en zit er dan al weer op. We zien de oogjes van het Oostenrijks koppel al glinsteren, maar ze geven zich nog niet prijs aangezien ze nog 3 andere wagens moeten zien die dag. Uren gaan er voorbij zonder ook maar 1 teken van leven. Net op het moment dat we er allebei niet meer in geloven, komt er een telefoontje binnen. Het is het Oostenrijkse koppeltje met positief nieuws. Na nog wat onderhandelingen over de prijs, komen we de prijs van 4.800 dollar overeen. We springen een gat in de lucht met deze prijs, want overal waren we eigenlijk al met onze vraagprijs gezakt tot 4.500 AUD. Mooie meevaller.

Op maandag 20 februari 2012 is het dan zover. Met z’n vieren zitten we rond een tafeltje om de verkoop af te ronden en de nodige papieren te tekenen. We rekenen even snel om hoeveel het bedrag in euro is, zodat ze dit via netbanking kunnen storten op onze rekening in België. Na de overhandiging van de sleutels zit het er dan op en valt er opeens een enorme last van onze schouders. De wagen heeft ons op plaatsen gebracht waar we anders nooit zouden geraakt zijn, maar heeft ons toch ook heel veel kopzorgen (mij dan vooral) bezorgd. In zijn laatste kilometers besloot hij gewoon te gaan voor een kapotte koppeling waardoor we nog gedwongen waren om hier zware kosten aan te doen. Uiteindelijk zijn we blij dat we dit nog laten vermaken hebben aangezien we met meer vertrouwen de wagen konden verkopen. Het financiële aspect en de onzekerheid van de verkoop weegt zeker niet op tegen de ervaring dat ze ons nooit meer kunnen afpakken. Als we terugdenken aan alle mooie momenten die we beleefd hebben tijdens deze reis, zouden we het zo weer opnieuw doen. Wie weet, ooit…

Nu kunnen we nog een volledige week de streek rond Cairns verkennen, tot en met 28 februari, wanneer onze vlucht vertrekt naar een nieuw hoofdstuk op onze reis… Nieuw-Zeeland.

klik hieronder voor wat herinneringen aan onze wagen:

http://youtu.be/wl0lUxr0xd8