Donderdag 14 mei 2009:
Per expres watertaxi gaan we richting vasteland om vandaag de bananenplantage te bezoeken. Aangezien we nog wat tijd overhadden vooraleer de taxi vertrok konden we nog eerst efkes een apotheek opzoeken om anti-allergie pillekes (Zyrtec) te kopen tegen de jeuk van de vele beten op onze benen (per been zit ik gemakkelijk aan 30 beten van voornamelijk zandvlooien). Blijkt nu dat die pillekes ware wondermiddelen zijn want die remmen de jeuk ongelooflijk af, aanrader voor iedereen. Van dan af is het onze vaste gewoonte geworden van `s morgens voor het ontbijt onze dag te beginnen met zo een pilleke, ons eigen drugs 😉 . Dus zoals reeds gezegd een halfuur per water taxi gevaren naar Almirante vanwaar we dan een bus moesten nemen naar Changuinola. Na een halfuur in da buske via zeer kronkelige wegen in de bergen uiteindelijk aangekomen in Changuinola. Een vuile stad volledig omringd door bananenplantages die onder het beheer van Chiquita vallen. Aan elke mogelijke persoon die we op straat tegenkwamen gevraagd waar we een rondleiding konden krijgen, iedereen hetzelfde antwoord ‘Ik weet het niet’. Misschien hadden we beter contact genomen met Chiquita zelf om ons te informeren, maar ja dat was toen te laat. Zijn we dan efkes zelf op verkenning geweest en op een plantage rondgelopen (lees: 20 meter op het terrein gelopen en terug 😉 ). Diep ontgoocheld dat we zo een rit voor niets hebben gedaan zijn we dan maar teruggekeerd naar Bocas del toro.
Een kleine anekdote die ik gelezen heb op internet over de Chiquita banaan: ze zeggen dat er 4 soorten bananen vanuit Changuinola vertrekken, waaronder bvb Amigo of Consul bananen. Maar eigenlijk zijn het allemaal net dezelfde bananen als die van Chiquita met als enige verschil dat de Chiquita bananen de mooiste bananen zijn die tussen de oogst zitten. Allé hebben we dan toch nog iets bijgeleerd op die dag…
Vrijdag 15 mei 2009:
Vandaag gaan we richting David, daartoe moeten we de bus nemen vanuit Almirante. Een busrit van 4uur via kronkelig wegskes in de bergen in een zweterig buske met kleine bankskes en stampensvol mensen, maar omwille van het landschap dat passeert zeer de moeite om dit te doen. Aangekomen in David dan direct overgestapt op een Amarican Schoolbus (Hier in Panama zijn de lijn-bussen bijna allemaal afdankers van Amerika, ze doen zelfs niet de moeite om ze te herschilderen, dus vele oranje schoolbussen op straat, als lijnbus). Deze schoolbus bracht ons dan in een uur van door elkaar schudden naar Boquete. Dat is een dorpje dat aan de voet van een vulkaan ligt en waar er veel outdoor activiteiten georganiseerd worden. daar aangekomen onmiddellijk op zoek gegaan naar een hostel en een aantal activiteiten voor de komende dagen in Boquete.
Zaterdag 16 mei 2009:
Uitgeslapen in het hostel waar we dan te horen kregen dat ze voor de volgende nacht overbookt waren en dat we dus een andere verblijfplaats moesten zoeken. Uiteindelijk vinden we een nieuw hostel waar een Duitser het Pension Topas openhoudt. Hier worden we dan wat later opgepikt om een koffieplantage te bezoeken. Onze gids Hans bleek een Nederlander te zijn, maar aangezien er nog een koppel Britten meewaren was de rondleiding dus in het Engels te doen. Dit was echt de moeite waard en hebben zeer veel bijgeleerd. Blijkt dat er 2 grote stromingen koffie zijn, de Robustico en de Arabica. Wij in Europa drinken altijd de eerste variant, maar in Panama (en dan meer specifiek in Boquete) wordt er voornamelijk Arabica koffie geteeld. 4 jaar op rij is een farm vanuit Panama tot beste koffie gekroond geweest. We hebben de eer gehad om een koffie te drinken die 4des geëindigd was in 2008. Voor een niet koffiedrinker gelijk ik was dit echt wel zeer lekker. Na 3.5uur rondleiding zijn we dan weer afgezet geweest aan onze hostel. Aangezien Hans een zeer goede gids was en goed kon vertellen, vroegen we hem of hij goede wandelpaden wist zijn om rond Boquete de bossen in te gaan. Commercant dat hij is, zei hij ons dat hij zelf wandelingen organiseerde waarop wij dan direct een afspraak gemaakt hebben met hem.
Zondag 17 mei 2009:
Voor dag en dauw opgestaan (om 5.30u) om dan een volledige dag te gaan raften: Met een busje 2 tot 2.5uur gereden tot vlak tegen de grens met Costa Rica om vandaar dan de bergen in te rijden op zoek naar de rivier waar we op gingen raften. Aangekomen op de plaats ons gerief aangetrokken, een paar richtlijnen gekregen en dan het water op. Na een paar trage stroomversnellingen om alles te leren was het dan tijd voor het zwaardere werk waarbij we een versnelling van klasse 4 (op totaal van 5) gedaan hebben. Bij een onverwachte bots in het water viel de persoon naast mij in het water, ik onmiddellijk zijn voet vastgenomen en hem direct terug in de boot gehesen. Afgezien van ne schrik heeft hij er niets aan overgehouden. Na 1.5u van raften aangekomen op een plaats waar we dan onze lunch konden opeten. Daarna terug het water op voor nog eens 1.5u raften.
Maandag 18 mei 2009:
Een nieuwe dag van avontuurlijk wezen, want ‘s morgens staat een Kanope tour op het programma. In het kort komt dat neer op met een katrol over een kabel van de ene boom naar de ander boom glijden. In totaal hebben we zo 12 overspanningen gedaan waarbij de langste 400m was.
Na het avontuur van de voormiddag was het tijd om eens lekker te relaxen in een aantal hotsprings. In totaal waren dit 3 poelen waar er heet water uit de grond borelde, de ‘koudste’ was rond 30graden terwijl den warmsten dicht tegen de 40graden hing.
Wanneer we weer aankwamen in ons hostel heb ik dan gezien dat ik blijkbaar onder mijn huid een mier mee getransporteerd had van de hotsprings, mijn teen zat gans onder het bloed zonder dat ik er nog maar iets van gevoeld had. Ik kijk naar mijn teen zwier de mier eraf wat er toe leidde dat er een volledig stuk vel meeafgekomen is (later hebben we dan gehoord dat dit dan een Army Ant was). Ik heb toch altijd malchance met die stomme insecten…
Dinsdag 19 mei 2009:
Opnieuw vroeg opgestaan om onze wandeling met Hans in de bossen te doen. 3.5uur hebben we rondom Boquete de bossen verkend en overal uitleg gekregen van wat we hoorden, roken en zagen. Na een goeie 3uur begon het dan weer goed te regenen, een geluk dat Hans poncho’s bijhad die we dan aangetrokken hebben. Desalnietemin kwamen we zeiknat toe aan de auto.
Na deze leuke wandeling hebben we dan opnieuw de bus genomen richting David om dan opnieuw het vliegtuig te nemen richting Panama City.
De komende dagen wachten ons nog volgende avonturen:
morgenvroeg vroeg opstaan om een 4×4 tocht richting San Blas te doen, waar we dan om 12 uur op het zeiljacht ‘The Andiamo’ stappen om een driedaagse zeiltocht te doen. Daarna zetten we terug voet aan wal en verblijven nog een aantal dagen in San Blas. Daarna zullen we wel nog zien wat we doen.
tot de volgende update.
Groetjes.
David en Griet
