Blog van Griet en David

Woensdag 21 maart 2012

In de voormiddag wisselen we onze 2-persoons campervan in om een grotere versie te krijgen. Die hebben we nodig, want straks zullen we met 4 zijn! Ik loop al een beetje nerveus, want we moeten nog een naambordje en een welkomstkadootje maken, alsook inkopen doen voor het welkomstdiner.
Een paar uur later staan we op de luchthaven, international arrivals, Anne en Jorn op te wachten. Deze keer neem ik mij voor om geen traantjes te laten, maar wanneer de deur opengaat en ze buiten komen, duurt het niet lang of het emo-vat in mij loopt weer over. Het is toch al 6 maanden geleden dat we elkaar nog gezien hebben. Anne en Jorn zien er toch een beetje afgepeigerd uit van de lange reis en hunkeren naar een douche, wat wij precies toch ook wel nodig vonden in hun plaats. Na een dag en nacht onderweg is dat natuurlijk niet meer dan normaal. We begeleiden ons bezoek naar onze nieuwe camper waar we een rondleiding geven en alvast het programma van de volgende dag plannen. De aangekomen globetrotters krijgen geen kans om te bekomen want we rijden meteen weg uit Christchurch naar Kaikoura, zo’n 160 kilometer verder. Daar boeken we meteen een excursie ‘Whale watching’ om dan ons bezoek de nodige rust te geven en vroeg onder de wol te kruipen.

Donderdag 22 maart 2012

Biep biep, het is 6 uur ‘s morgens en de wekker loopt al af. Anne en Jorn zijn al fris en monter dankzij hun jetlag, maar wij moeten toch serieus bekomen. Een gezellig ontbijtje met koffie helpt ons al een heel eind op weg. We denken wel dat het moeite voor niets zal zijn, aangezien het de hele nacht geregend heeft en nog steeds niet heeft opgehouden. Voordat we aanzetten, bel ik alvast even om te polsen naar het bedrijf of de excursie wel doorgaat, maar blijkbaar vormt de regen geen probleem en zou het enkel plaatselijk zijn. We vinden het moeilijk om te geloven, want overal waar we kijken zien we mist. In het shop worden we naar de televisieruimte gebracht, waar we een introductie krijgen wat we te zien kunnen krijgen. Waaw, dat ziet er echt wel veelbelovend uit. We worden wel gewaarschuwd voor zeeziekte, dus nemen we het zekere voor het onzekere en kopen elk een zeeziektepilletje in de souveniershop.

Nog steeds niet overtuigd dat we iets zullen zien, nemen we een bus naar de boot. Wonder boven wonder zijn we nog geen 100 meter op zee of de lucht klaart op en krijgen we een super mooi zicht over de bergen van Kaikoura. We hadden nooit verwacht dat het hier zo mooi zou zijn met die besneeuwde bergtoppen die hoog boven de zeespiegel uitrijzen. Met een enorme snelheid varen we richting volle zee waar op zoek gaan naar de walvissen. Het is de eerste tour die dag, dus de kapitein heeft geen enkel idee waar ze zich bevinden. Tijdens de boottocht moeten we helpen zoeken naar een wolkje stoom dat uit het water zou kunnen komen, dus iedereen houdt zijn ogen goed open. Op de plaats waar de meeste walvissen normaal zitten houden we halt. De kapitein steekt dan een hydrofoon in het water om eventuele klik-geluiden van walvissen op te vangen. We hebben geluk… want er is er 1 in de buurt. Iedereen blijft vol spanning naar het water turen, tot we na een kwartier in de verte opeens een wolkje stoom uit het water zien komen. Alle gezichten klaren op! We moeten snel opnieuw naar binnen want de kapitein wil met volle snelheid naar de walvis varen. Eenmaal dichtbij zien we de rug van dit grote beest, wat de nodige ooooh’s, aaaah’s en klik klik klik’s oplevert. De potvis is zo groot als de boot en na een goeie 10tal minuten maakt hij zich al klaar om onder water te duiken. Dit levert een prachtig zicht op waarbij de staart -oftewel de Whale Tail- sierlijk boven water komt. Wow, wat een spektakel! Daarna moeten we opnieuw binnen plaats nemen, want eens de walvis onder is, duurt het ongeveer 40 minuten tot een uur vooraleer hij weer naar boven komt om een ‘luchtje’ te scheppen.

In de tussentijd gaan we op zoek naar dolfijnen, meer bepaald de hector-dolfijn. We razen weer met een vaart een eind richting kust. Vele kotszakjes worden bovengehaald, maar ons pilletje op basis van natuurlijke ingrediënten, doet precies wonderen. Ineens zitten we temidden van een kolonie dolfijnen die een speciale jaagtechniek hebben waarbij ze heel hoog in de lucht springen. Het spektakel dat dit oplevert hadden we nooit verwacht en zelfs al hadden we geen walvis op de trip gezien, zou ons uitje al meer dan geslaagd zijn, echt schitterend. We varen weer snel terug naar de plaats waar we de walvis gezien hadden, want die zal ondertussen wel nog eens bovengekomen zijn. En effectief, na even zoeken, zien we terug het stoom wolkje om hem dan opnieuw onder water te zien duiken. De trip zit erop, met een balans van 2 walvissen en ontelbare dolfijnen….

Maar plots roept de kapitein dat we een uitzonderlijke trip gaan krijgen, want er is opnieuw een walvis gespot. Deze is wel een beetje een sloeber, want elke keer we denken dat hij gaat onderduiken, komt hij terug boven. Uiteindelijk heeft hij er na 4 keer genoeg van en duikt hij sierlijk onder met zijn staart in de lucht. Geweldig!

In de namiddag zoeken we een mooi plekje aan de kust om onze boterhammetjes op te eten. De bijkomende geur van de zeeleeuwenkolonie hier in de buurt, nemen we er met plezier bij. Om het eten te laten zakken, maken we nog een wandelingetje, waar we bijna over enkele zeehonden struikelen die nogal serieus geleken op de rotsen in de buurt.

Daarna springen we terug in onze camper/camion en rijden naar Christchurch waar we ons installeren op een camping en genieten we nog even na van deze geslaagde dag. Voor Jorn en Anne alvast een perfecte start van hun vakantie.