Blog van Griet en David

Vrijdag 23 maart 2012

Nu dat we terug in Christchurch zijn profiteren we er nog van om even langs het campervan depot te passeren. Op onze weg naar Kaikoura hadden we nogal wat mankementjes van ons huis leren kennen, die we toch graag opgelost zagen. Na een onderzoek van de camper bleek er inderdaad een probleem te zijn. De man van het depot deed het voorstel om te wisselen van camper. De mannen vonden de wissel natuurlijk niet nodig, maar de meisjes wisten wel beter…changement de decor dan maar. Andere papieren invullen, nieuwe lakens, dekens, enz.

Enkele uren later kunnen we dan weer aanzetten, deze keer richting Arthur’s Pass. Deze bergpas zal ons in 1 keer van de oostkust naar de westkust brengen, met veelbelovende vergezichten onderweg. Een eerste stop maken maken we aan de Castle Hill Rocks, waar we alweer een landschap te zien krijgen dat als decor diende voor de Lord of The Rings. Na een korte wandeling met beklimming van de berg, begint het toch al een beetje te laat te worden om de bergpas nog volledig over te rijden, waarbij we stilletjesaan een kampeerplekje opzoeken. Dit vinden we aan de rand van het lake Pearson, wat voor Jorn en Anne een eerste ervaring in ‘freedom campen’ oplevert.

Zaterdag 24 maart 2012

De prachtige zon van gisteren heeft ondertussen plaats gemaakt voor dikke pakken regenwolken. Heel jammer vinden we dat, want net vandaag zullen we 1 van de mooiste routes van het Zuidereiland afrijden. Nu ja, ondanks de gietende regen is het toch nog de moeite om door deze bergachtige omgeving te rijden. We passeren langs riviertjes, watervalletjes, meertjes, met elk zijn eigen mooie blauwe heldere kleur. Het blijft ons nog steeds verbazen hoe mooi blauw het water hier telkens is.

Onderweg rijden we over de indrukwekkende viaduct aan Deaths Corner, waar David het toch wel een klein beetje benauwd krijgt om met zo een mastodont van een wagen over te rijden. Verschillende bordjes onderweg waarschuwen om de remmen te testen alvorens aan de steile afdaling te beginnen. Gelukkig voor ons moeten we niet te veel remmen want onze camion beschikt over een exhaust brake, waar David onmiddellijk mee kennis maakt. Vanop de achterbank lijkt het voor ons alsof hij dit al jaren met gemak doet.

De rit doorheen de Arthur’s Pass gaat parallel aan een spoorweg die nu gebruikt wordt als Scenic route. Je kan in Christchurch een treinticketje kopen om in 1 dag heen en terug te rijden over deze wonderlijke route. Het lijkt ons ook wel leuk om dit nog ooit eens over te kunnen doen met de trein, hopelijk met beter weer…

Het doel van de dag is om tot in Punakaiki te rijden, langs opnieuw een gerenomeerde kustroute. Helaas zitten de mooie zichten er niet in vandaag, alsook het bezoekje aan de Pancake Rocks wordt verschoven naar de volgende dag. In plaats daarvan zoeken we een camping op, in de hoop op opklaringen voor de volgende dag. Met een spelletje UNO, een aflevering van ‘In de Gloria’ en platte rust gaat de regennamiddag nog zo snel voorbij…

Zondag 25 maart 2012

Een klein beetje blauwe lucht aan de horizon levert terug lachende gezichten op. Niet dat we met de regenbui niet konden lachen, maar toch, zon is toch nog altijd beter he. In de voormiddag brengen we een bezoekje aan de Pancake Rocks, ofte Pannenkoeken rotsen. Via een wandelpad kan je een toertje maken waarbij je langs verschillende blowholes passeert. De zee is enorm wild, waarbij ze met veel geweld tegen de rotsen opbotst en een wolk water naar boven spuit, voorafgegaan door luid geblaas. Voor ons zijn de blowholes 1 van de zovele die we al gezien hebben tijdens onze reis, voor Anne en Jorn een nieuwe ervaring.

Wanneer we een beetje verder stappen krijgen we een zicht over de pannekoekenrotsen. Dit zijn hele dunne laagjes steen die gevormd zijn door de jaren heen, waardoor ze lijken op een stapel pannekoeken. De mannen zien een hoopje stenen die dan ook langs alle kanten worden vastgelegd op camera, de vrouwen verlekkeren zich alvast op de gebakken versie. Na het bezoek kunnen we dan ook niet weerstaan aan de zwakte, waarbij we het restaurantje aan het visitor centre binnenstappen en clichégewijs een lekkere pannekoek met slagroom naar binnen werken. Vergezeld met een lekkere kop warme chocomelk zijn we alvast weer helemaal in ons nopjes.

In de namiddag rijden we opnieuw zuidwaards om een camping op te zoeken in het stadje Franz Jozef, aan de voet van de gletsjer met dezelfde goed klinkende Engelse naam.